Versay Sulhu’nun Netayic-i İktisadiyesi Hakkında
Versay Sulhu’nun Netayic-i İktisadiyesi konusu, istatistikler, fiyatları ve daha fazlası burada.Hakkında
“(…)Kapitalizm, en kötü insanların, en kötü şeyleri herkesin ortak iyiliği için yapabileceğini iddia eden şaşırtıcı inançtır.”
“(…)Kapitalist sistemi yıkmanın en iyi yolu “para”yı geçersiz kılmaktır.
“(…)Uzun vade kavramı olaylara bakışımızı yanlış yönlendirir. Çünkü uzun vadede hepimiz ölmüş olacağız.
Birinci Dünya Savaşı’na son veren “Versay Barışı”nın koşulları, mağlup Almanya’yla birlikte Avrupa–Dünya ekonomisine de zarar vermiş, 1929 Büyük Bunalımı ile Nazismin yükselişine, İkinci Dünya Savaşı’nın çıkışına yol hazırlamıştı. İktisat biliminin en önemli adlarından John Maynard Keynes, Versay görüşmelerinde küçük bir memurdu; istifa ederek, bu barış getirmeyecek anlaşmaya ilişkin doğru çıkacak öngörülerini kitap olarak yayınladı.
Bu sırada Malta’da İngiliz kampında esir bulunan, geleceğin başbakanı ve Serbest Fırka başkanı Ali Fethi [Okyar], barış anlaşması beklentisi içindeki ve Kurtuluş Savaşı’nın başındaki Türkiye için, Keynes’in kitabının önemini kavramış ve çevirmeye başlamıştı. Böylece Keynes’in 1919’da İngiltere’de yayınlandığı ve kısa sürede dünyaca tanınan kitabı, Fethi Okyar esir kampından kurtulup Ankara’da Dahiliye Vekili olurken, Türkçe çevirisiyle de yayınlandı (1922).
Versay Sulhunun Netâyic-i İktyisadiyesi, Neo-liberal iktisat görüşünün egemenliği sonrası tekrar gözlerin Keynes’e ve Keynes iktisadına döndüğü şu günlerde, kitabı yayına hazırlayan Emiroğlu ve Karaduman’ın da “Sunuş”ta hikâye ettikleri gibi, Keynes’le Türkiye’deki Keynesgil iktisat biliminin tarihi arasındaki sorunlu tarihin ilk halkasıdır...
Yazar: 
John Maynard Keynes
Çevirmen: 
Ali Fethi Okyar
Tahmini Okuma Süresi: 7 sa. 2 dk.Sayfa Sayısı: 248Basım Tarihi: 3 Nisan 2018Yayınevi: Islık YayınlarıOrijinal Adı: The Economic Consequences of the PeaceISBN: 9786059018579Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak
Türler:
Yazar Hakkında
John Maynard KeynesYazar · 4 kitap
John Maynard Keynes radikal düşünceleriyle ekonomide çığır açan Britanyalı iktisatçıdır.
Ekonomik durgunlukla mücadelede müdahaleci para ve maliye politikalarını savunmasıyla tanınır. Bu düşünceleri daha sonra Keynesci ekonomi akımı içinde biçimlenmiştir. Temel politika önermesi talep yönlü makroekonomik poltikalardır. Yatırımları faiz ve sermayenin marjinal etkinliği yardımıyla açıklamaktadır. Ekonomi daima tam istihdam denge düzeyinde bulunmamaktadır. Ekonomide eksik istihdam ve atıl kapasite vardır. Ekonomideki işsizlik gayri iradi işsizlik olarak adlandırılmaktadır.
Keynes'in en ünlü eseri 1936 yılında yayınlanmış olduğu, İstihdamın, Paranın ve Faizin Genel Teorisi (The General Theory of Employment, Interest and Money) ya da kısa adıyla Genel Teori diye bilinen kitaptır. Bu kitabıyla Klasik İktisatçıların öne sürdüğü teorileri kabul etmekle beraber, Klasik istihdam teorisine karşı çıkmıştır. Klasikçilerin öne sürdüğü ekonominin kendiliğinden eski haline gelme görüşünü imkânsız bulmaktadır I. Dünya Savaşı sonunda toplanan Paris Barış Konferansı'na İngiltere Hazinesi'ni temsilen katılmıştır.
Savaş sonrasında danışmanlık ve gazetecilik yapan Keynes, II. Dünya Savaşı'nın bitmesine az kala, 1944 yılında toplanan Bretton Woods Konferansı'nda İngiliz Heyeti'ne başkanlık yapmıştır. Keynes, Amerika Birleşik Devletleri tezlerine karşı İngiliz tezlerinin savunucusu olmuş ve konferansta kendi adı ile anılan, Keynes Planını sunmuştur.
Keynes, piyasa kurumunun üretim faktörlerinin sektörler arasında dağılımını yönlendirmeye, yani üretim bileşimini toplumun tercihlerine göre değiştirmeyi başardığını kabul etmektedir. Buna karşılık piyasa ekonomisinde işgücünün tam istihdamını ve üretim kapasitesinin tam kullanımını sağlayacak bir mekanizma olmadığını öne sürmüştür. Ekonomide üretilen tüketim ve yatırım mallarını masedecek tüketim ve yatırım harcaması yapılmadığında firmaların üretimi kısacağını, bunun da iktisadî daralmaya ("resesyona") yol açacağını izah etmiştir. Keynes, bir daralma baş gösterdiğinde firma yöneticilerinin kötümserleşip yatırım yapmaktan çekinmeleri hâlinde (19. yüzyıl sonlarında ve 1930lu yıllardaki gibi) ortaya çıkan düşük millî gelir - düşük istihdam dengesinin uzun sürebileceğini belirtmiştir. Keynes'e göre böyle bir durgun ekonomide devlet para arzını artırarak faiz haddini düşürmek suretiyle yatırım harcamalarını teşvik edebilir. Bu politika yatırımları artırmakta etkili olmazsa, devlet kendi harcamaları ile (cari harcamaları ve yatırım harcamaları ile) millî geliri artırabilir. Özetle, devlet para politikası ile veya maliye politikası ile harcamaları artırarak millî geliri artırmayı ve yüksek işsizlik oranını azaltmayı başarabilir.
1970'lerde stagflasyon (durgunluk içinde görülen enflasyon) tecrübesi, Keynes'in gözlemediği bir makroiktisadî olay olduğundan, Keynes'in kuramında buna bir açıklama yoktu. 1970li yıllardan itibaren gelişmiş kapitalist ülkelerde ortaya çıkan yeni görüşler işsizliği toplam harcamalardaki yetmezlikten değil, refah devletinde işçilerin iş disiplinini yitirmesinden kaynaklandığını öne sürünce Keynes'in telkin ettiği tam istihdamı hedefleyen makroiktisat politikalarından vazgeçildi. Ancak Keynes'in millî geliri toplam harcamaların belirlediğine ilişkin teorisi hâlen genel kabul gören bir kuram olarak kalmıştır.
