"..Bilal öldü derler ise sakın inanma ana
Bilki ben şehid olmuşum şehidler ölmez ana.."
Bu ezgiyi hep dinlerdim. Bir hikayesinin olduğunu bilmiyordum. Bir anda tanıdım.
Afgan cihadının ilk şehidi Bilal Yaldızcı..
Kitap annesinin dilinden anlatılmış. Şehidin yazdığı günlüklerinden alıntılar da var kitapta..
Kitapta yer yer altını çizdiğim yerler oldu. Onlardan biri " Şimdiye kadar İslam'ın edebiyatını yapan bizler, artık gerçeğe yönelmek zorundayız. Gerçek ne kadar acı olsa da.." Ailesine gönderdiği mektuptan bir parça..
"..Ölüm kokusunu duyunca insan telaşlanıyor. ' İşte bu ibadeti yapamadım, işte şu olmadı vs. Hiç demiyor ki ' evimin badanasını yaptırmadan gideceğim, tüh şu masa örtüsünü yapmadan gidiyorum'.."
Rahmetle..
