Hayatımda okuduğum en sinir bozucu kitaptı. İlk defa bir kitaptaki tüm karakterlerin bu derece rahatsız edici olduğuna şahit oluyorum.
Konusundan kısaca bahsetmek istiyorum. Ana karakterimiz Catherine'nin baskıcı ve aşırı kendini beğenmiş doktor babası ile fırsatçı sevgilisi arasında kalışını ve bu iki adamın, kızın hayatını nasıl zehir edişini anlatıyor.
Öncelikle Catherine sinir bozucu derecede saf bir kız. Sadece sonunda taktir ettiğim bir hareket yaptı, gerçi biraz geç kalmıştı ama olsun. Ama yine de bu karaktere uzun süre sinirli kalamıyorsunuz çünkü tahammül edebileceğiniz tek karakter.
Babasından bahsetmek bile istemiyorum cidden rezil bir adam. Her fırsatta kızını aşağılamaktan geri durmuyor, güya damadının fırsatçı olduğunu ve kızını üzeceğini düşündüğü için evliliğe karşı çıkıyor ama ama aslında amacı tamamen kendi egosunu tatmin etmek. Bu ne biçim bir baba dedirtecek cinsten biri.
Damat bey Morris itici bir karakter. Konuştuğu her satırı büyük bir sabırla okudum.
Bir de Catherine'nin ortalığı karıştıran bir halası var düşman başına.
Genel olarak kitap sadece bu konu üzerinden yürüyor ve sadece bu konuyu 246 sayfa anlatmaya gerek var mıydı gerçekten diye düşündürüyor bence bu konu 100 sayfaya da rahat sığdırılırdı. Bunun dışında psikolojik tahliller başarılıydı, kitabın üslubu da zorlamayan cinsten.
Genel olarak pek beğenmedim ama keşke okumasaydım da demedim.
