Orada arka planda keder ve yas sahnesi, ön planda ise ölümcül avını yeni bitirmiş, sanki hiçbir şey olmamış gibi davranan nehir vardı. Nehrin kendisinin de canlı olduğunu, işte, o anda anladım: kendisininkini sürdürmek için, başka bir hayata ihtiyaç duyduğu için küçük kardeşimi yutmuştu. Uzakta ağıt yakan kadınlar ve yas tutan erkekler de benzer biçimde kendilerininkini sürdürmek için başka hayatlara ihtiyaç duyuyorlardı. Daha bir dakika önce mutlu mesut bir biçimde büyümekte olan sebzeleri topluyor veya bir domuzu boğazlıyorlar, tıpkı önümden geçen nehir gibi düşüncesizce can alıyorlardı.