Yağmur Dinecek Kimse Bilmeyecek
Harun CandanEn Eski Yağmur Dinecek Kimse Bilmeyecek Sözleri ve Alıntıları
En Eski Yağmur Dinecek Kimse Bilmeyecek sözleri ve alıntılarını, en eski Yağmur Dinecek Kimse Bilmeyecek kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan bazen gitmek isterdi. Şu hayatta herkes en azından bir kere, her şeyi bırakıp gitmeyi düşünürdü. Başkası olmak ya da benliğine ulaşmak için illa bir yolculuğa çıkmam gerekli değildi belki de ama mutlak bir değişim için daha farklı bir çözüm de düşünemiyordum.
Zaten hep beklemiştim. Bir gün gelecek, beraberinde bir şey getirecekti ve ben artık beklemek duygusundan sıyrılacaktım.
Gitmek istiyordum; aydınlık yarınlara doğru yürümek, içime sinmeden geçen onca zamanı telafi etmek. Belki sorun bendeydi, belki de değildi.Önemli olan sorunun kendisiydi. Hatta belki ortada sorun bile yoktu. İnsanlar çoğu zaman içlerinden geldiği gibi davranmaya cesaret edemeyip sorunlar üretirlerdi. Bilemiyordum.
Bir yerden başlamak lazımdı, mesela konuşmak.
Bir sürü soru sordu. Onu tatmin edecek cevaplar veremiyordum, hoş, o da cevaplardan çok soruları önemsiyordu.
Boşluk iyi bir şey değildi, şeytan bir şekilde boşlukları dolduruyordu işte.
Unutulmuş bir hissin çok uzun zaman sonra kendini tekrar etmesini tarif etmek epey zordu.
Bu düğüm konuşmakla çözülmeyecekti. Yaşayarak görecektim.Işığın gelmesini beklemektense cesaret edip dalacaktım karanlığa. Bir süre sonra gözlerim nasıl olsa alışacaktı.
Herkes göremez tabii. Mucizeleri görmek kolay değil.
Bir avuç hatıraydı dünya. Ötelerden bir yel esip de savurdu mu her şeyi, elde o da kalmayacaktı.
Ardımda hiçbir şey kalmayacak kadar çok zaman geçip de dünya bugünden çok farklı bir yere dönüştüğünde, geriye kalıcı bir şeyler bırakmak ve hatırlanmak çok önemli değildi açıkçası.