Şüpheden başka hiçbir şey zekayı keskinleştiremez. Karanlığa doğru gidilen yolda olgunlaşmamış zekanın bütün olanakları ortaya çıkarılamaz. Bazen, bizim gerçek dediğimiz dünyadan çocukları incecik bir kapı ayırır ve yalnızca hafif bir esinti kapının sonuna kadar açılmasına yeterli olur.
Sevginin şiddeti, pişmanlıkların ve yalnızlığın yarattığı karanlık; dipsiz odalara aldanmadan, yalnızca nedene bakılarak değerlendirildiğinde daima yanlış değerlendirilir.
Çocuk olmak ne kadar da aptalca bir şey! Merak ettiğin sorulara cevap bulamamak, bulmak istediğinde de alay konusu olmak ve sanki işe yaramaz veya aptal bir şeye dönüşmek...'