"Beni, mutluluğu unutmuş bu dünyada yalnız bırakma öylece,. Bu dünya sensiz baharı yaşayamaz. Kışı yaşayamaz. Günü, Güneş'i yaşayamaz. Bu dünya sensiz çürür, yok olur."
Gözlerinin dolduğunu gördüm. O öyle baktıkça benim tüylerim ürperdi. Karşımda dimdik duruyordu. Akan gözyaşları ve o titreyen sesi ile "Beni neden bıraktın o zaman?" diye sordu. Bunu sorarken o titreyen sesi kulaklarımda yankılanıyordu
Gözlerine baktığımda kimsenin duyamadığı bir senfoni yükseliyor göklere doğru. O anda tüm kâinat bu senfoniye ayak uyduruyor. Her şey ona uygun dans ediyor. Sana odaklandığımda gözlerindeki karanlığında aydınlanıyorum. Ve sana hiç dokunmadan seninle dans ediyorum. Her şey ama her şey sana bağlı kalıyor ve ben bu bağlamda bir düğümden öteye gidemiyorum.