Yaşlılık-1 - İlk Çağı
Simone de BeauvoirEn Eski Yaşlılık-1 - İlk Çağı Sözleri ve Alıntıları
En Eski Yaşlılık-1 - İlk Çağı sözleri ve alıntılarını, en eski Yaşlılık-1 - İlk Çağı kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çoğunlukla çalışan erkek emeklilik saati gelip çatınca şaşırıp kalır. Oysa emeklilik tarihi ona önceden tespit edilmiştir; bunu bilir, buna hazır olması gerekir. Gerçek şudur; iş, kritik bir duruma gelmedikçe insan son ana kadar bilginin yabancısıdır.
Yaşlılık üzerine... Simone de Beauvoir
İhtiyarlar, yalnızlık ve can sıkıntısına atılıp tam bir gözden düşmeyle bitkisel hayata mahkum edilir. Son 15-20 yılında bir insana artık bir hiç gözüyle bakılması, bizim uygarlığımızın başarısızlığı değil de nedir? Ihtiyarları yürüyen ölüler değil de, yaş yaşayıp görmüş insanlar yerine korsak; anlattığımız bu durum bizi boğar, bunaltır.
...bu insanlık dışı edilmiş ihtiyarlar, emekçilerin sömürülmesi, toplumun atomizasyonunun, seçkin, imtiyazlı ve yönetici sınıfa ayrılmış bir kültür sefaletinin sonucudur.
Bence 65 yaşında olmak da 55 yaşında olmak gibi bir şey. Bugün iyiyim, dostlarım var çevremde, yılların ağırlığını omuzlarımda fazlaca taşıdığım da söylenemez.
Her şeyden önce onlardan ‘sükûnet’ beklenir; ihtiyarların sükûnet içinde oldukları ileri sürülür, bu da onların mutsuzluğuyla ilgilenmemeye yol açar.
İhtiyar insanların bize sunduğu geleceğimizin görüntüsü önünde kılımız bile kıpırdamadan duruyoruz. İçimizde bir ses, böyle bir şeyin bizim başımıza gelmeyeceğini boş yere mırıldanır durur. Böyle bir şey olup bitince de artık biz, biz değilizdir. Yaşlılık, başımıza gelmeden önce ancak başkalarına ait bir şeydir.
Ölüm, ansızın önümüze çıkan yollardan biridir, her yaşta bizi tehdit eder. Bize bir anlığına değip geçtiği, sık sık korkuttuğu olur. İnsan bir anda ihtiyar olmadığı için gençken yada güçlü kuvvetliyken, gelecekteki yaşlılığımızın durağında olduğumuzu aklımıza getirmeyiz. Yaşlılık bizden öyle uzak bir zaman parçasıyla ayrılmıştır ki, gözümüzde sonsuzluğa karışıp gider. Bu uzak gelecek bize gerçek dışı gibi gelir.
İhtiyar insanların bize sunduğu geleceğimizin görüntüsü önünde, kılımız bile kıpırdamadan duruyoruz. İçimizde bir ses, böyle bir şeyin bizim başımıza gelmeyeceğini boş yere mırıldanır durur. Böyle bir şey olup bitince de artık biz, biz değilizdir. Yaşlılık, üstümüze çökmeden önce ancak başkalarına ait bir şeydir. Bütün bunlardan şu anlaşılıyor; toplum, ihtiyar insanlarda kendi benzerlerimizi görmekten bizi alıkoymayı başarıyor.
Hayatının son on beş yada yirmi yılında bir insana artık bir hiç gözüyle bakılması, bizim uygarlığımızın başarısızlığı değildir de nedir?
İhtiyarlık bir bütünlük içinde anlaşılabilir, ihtiyarlık yalnızca biyolojik değil, aynı zamanda kültürel bir olgudur.
Pek çok başka türlerde olduğu gibi, insan topluluklarında deneyin, birikmiş görgülerin yaşlı için bir koz olduğunu göreceğiz. Yine az yada çok hoyrat bir tavırla, yaşlının topluluktan çoklukla atıldığını da göreceğiz.
Sayfa 59Kitabı okudu