Bu kitap pamuk şekerinden, rüyaların en rahat yerinden, kahve kokusundan, fırından yeni çıkmış ekmek sıcaklığından, yeni değişmiş nevresim kokusundan, sıcak çorba buğusundan yapılmış bana göre. Öyle rahatlatıcı, öyle güvenli, öyle yumuşak hisler veriyor ki...
Çocuk kitabı olarak geçiyor. ( Genç Dinozor Yayınları'ndan çıkmış) Ama zaten biliriz ki; bazı çocuk kitapları her yaşta okumalıktır. Yolunuza her zaman ışık tutar, kalbinizi yumuşatır, size neşe verirler.
Altı yaşındaki Sophia'nın annesi kısa bir süre önce ölmüş. Babası ve büyükannesi ile Finlandiya Takım Adaları'nda yaşıyor. Babaannesi annesi gibi değil elbette ama yaşına ve sağlık sorunlarına rağmen, torunu için çok emek harcıyor. Hem fiziksel hem de ruhsal olarak her an varlığını ve desteğini hissettiriyor. Öngörülemez doğayla içiçe yaşarlarken, hem yastaki oğluna destek oluyor hem de ölümün ne olduğunu anlayamayan Sophia'nın kendini iyileştirmesi için kılavuz oluyor.
Kendine özgü harika kuralları olan bir büyükanne o. Mesela komşu adaya malikane yapan bir adam sahile özel mülk olduğu için girilmez yazan bir tabela çaktığında; her aklı başında insanın başkasının mülkünden uzak duracağını ancak böyle tabela koymuş kibirli birinin arazisine özellikle girmek gerektiğini iddia ediyor. Ancak çocuklar için koyulan bildiğimiz kuralları hiç umursamıyor.
Çok şeker bir büyükanne-torun ilişkisinin yanında bana göre ideal bir çocuk- doğa ilişkisini de okudum bu kitapta.
Bu yaşımda yaşasın çocuk kitapları, özellikle pamuk şekerinden yapılmış olanlar
