Yazışmalar 1946 - 1959
Albert CamusYazışmalar 1946 - 1959 Gönderileri
Yazışmalar 1946 - 1959 kitaplarını, Yazışmalar 1946 - 1959 sözleri ve alıntılarını, Yazışmalar 1946 - 1959 yazarlarını, Yazışmalar 1946 - 1959 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Camus’yu düşününce sık sık Nietzsche’nin büyük tümcesi geliyor aklıma: “Yazılarıma tüm yaşamımı ve tüm kişiliğimi yansıttım. Salt zihinsel sorunların ne olduğunu bilmem.”
Dayanacağız onun istediği gibi:
Dayan, bir zaman ellerinin gencecik zeytin ağacının altında yalnızca hafifçe okşadığını günün birinde daha iyi sevebilmek için.
Kavganın ortasında, silahlar hala eldeyken, bir ozan yüreklilik edip bize bağırıyor: “Karanlıklarımızın içinde, Güzelliğe bir yer yok. Her yer Güzelliğin.”
Büyük aldanmışların dağı
Ateşli kulelerinizin doruğunda
Zayıflıyor son aydınlık
Bugün bir ozandan başka ne istenebilir ki? Surları yıkılmış kalelerimizde, var işte ekmek, kadın da, gururlu özgürlük de. Zamanın çölünde, umutsuzca susadığımız Güzellik en sonunda bu gerçek zenginlikleri devşire devşire yükseliyor.
Onun istediği ne cezaevlerinin, ne de iğrenç nefret cenderelerinin ekmeğidir. O yaşamının sonuna dek ekmeğin özgürlük olduğunu ve tadının savcıdansa göçebeye güzel geleceğini söyleyecektir.
Kentin sokaklarında aşkım. Ne önemi var bölünmüş zamanda nereye gittiğinin. Artık benim aşkım değil o, herkes onunla konuşabilir. Anımsamaz olmuş: Tam olarak kimdi onu seven?
Bataklıkların çetin gecesinde birbirlerine seslenen ve birbirlerini görmeyen, sevgi çığlıklarına evrenin tüm yazgısını sığıştıran kurbağalara benziyoruz biz de.
“Ruhum da,” der Nietzsche, “fışkıran bir kaynaktır.”
Yalnız sevmek için eğil.
Öyle erkenden, bir çırpıda, arkadaşsız yola çıkan ırmak,
Sendeki tutkunun yüzünü yurdumun çocuklarına bırak.