Yazsonu
Adalet AğaoğluYazsonu Gönderileri
Yazsonu kitaplarını, Yazsonu sözleri ve alıntılarını, Yazsonu yazarlarını, Yazsonu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yine de herkes televizyon başlarında soruyor: Sonu ne olacak?
Zaten yaşam dediğimiz nedir ki? İçimizde ara ara çakan ışıklar. O ışıklı an’lar; işte bu, tek tek minicik noktalar uçuca eklenir, bazen birbirinin içine girer, biri ötekinin üstüne çıkar ya da altına kaçar; durmadan yer-yön değiştirerek yol alan bu noktalar bileşimi, çok güzel bir müzik oluşturur. Hep süren, bazılarımız için kesintisiz, bazılarımız için ancak ara ara işitilebilen bir müzik parçası. Sonun bütün belirginliğe karşın, bizi peşine takar, sürükler; yorar, acı çektirir, sevindirir, coşturur, bir zehir olup içimize dolar, sonra ılık seher yelleri üfürür, bizi diriltir; değişiriz, kendisi de değişir; hep öyle, son notayı bile bile, hemen çoğu kez, hüzünlü ya da şen, ezgiler kulaklarımızdan eksik olmadan; o ezgilerde her birimiz birbirinden çok değişik anlamlar bularak, böylece de o müziği, o müziğin her notasını — yaşamın küçük an’larını— içimizde milyonlarca kez değiştire değiştire, bundan ötürü de o notalar her birimiz için apayrı anlamlar yüklenerek en son notaya doğru yürürüz.
... hiç var olmamışcasına ansızın yitip gitmesini istemiyorum.
... en çok da düşleri gerçek yerine koymamaya özen gösteriyorum.
Sorulduğu zaman önemli, ama çabucak unutulan bir soru.
Demek şimdiye olduğu gibi, geçmişe karşı da uyanık durulacak.
Güveler kumaşı, pas demiri, kurtlar elmayı, geçmiş ve şimdi de insanı kemirir(miş).
Yalnızlığın asıl önemi, başkalarına göre önemsiz sayılabilecek soruların peşine düşmek...
Yaşamlarımızda böyle çok güzel aralıklar da var, değil mi? Kısa bir müzik parçası gibi?