Bizdik o hücûmun bütün aşkıyle kanatlı;
Bizdik o sabâh ilk atılan safta yüz atlı…”
Meşhur seyyah Evliya Çelebi, onları şöyle tasvir etmişti: “Mehâbetli ve şeci askerlerdir... Başlarına samur ve kaplan postundan kalpak taç koyup arkalarında bebr, kurt, ayı postları var.
Koltukları altlarından karakuş kanatları bağlıdır, ellerinde kurt derisi sarılı olup nicesinin âlât ve silâh levazımı kendisini garib ve acîb şekle koyar. Korkunç ve düşmana belâ-yı âsümânî misal bir asker-i zafer-peykerdir…”
“Ulu Çınar”ın büyüyüp kök salmasına, yeşerip dallanıp budaklanmasına emek vermişti onlar. Cihanı nal şakırtılarıyla titretmişler, yeryüzünün nice karasında i’lâ-yi kelimetullah için meydan-ı şehadete koşmuşlardı. Allah yoluna revan olmuş koçyiğitler, Ulu Çınar’ın gölgesinde dağlar, tepeler, nehirler, ırmaklar aşarak, şehirler, kasabalar fethetmişlerdi.
Nice büyük zaferlerin kazanılmasında ve Rumeli’nin yurt edinilmesinde büyük pay sahibi olan bu yiğitlere akıncılar derlerdi. Sultanın sadık kullarıydılar. Devletin temelleri atılırken, gazi padişahlarla birlikte omuz omuza cenk etmişler, daha sonraki devirlerdeyse serhat boylarında hudutların muhafızlığını yapmışlardı.
Yaptıkları akınlar, yüzyıllar boyu Avrupalılar arasında dilden dile, nesilden nesile aktarılarak anlatılmış, asırlarca unutulmamıştı.
Bu ayki dosyamızda, serhat gazileri yahut bekçileri de diyebileceğimiz akıncıları inceledik. İsimleri unutulsa da hizmetleri ve yaptıkları kahramanlıkları bilinen, dosta güven düşmana korku veren bu yiğitlerin hayatlarını
irdeledik.
İstifadeli okumalar dileriz...
