Yitik
Mark JohnsonSözler ve Alıntılar
Hayat berbattı ve çok çabuk geçiyordu. Dünya çok monotondu. Her şey griydi. Kahrolası saat ileriye değil, geriye doğru işliyordu.
Babam birdenbire yerinden fırladı ve beni yatak odasına sürükledi. Basamakların ayak bileklerime çarpışını hissediyordum. Beni yatağa fırlattı ve bedenim yatakta sekti. Dolaba gidip bir kot çıkarttı ve kotun belinden kemeri aldı. Kemer belime inerken kendimi hazırladım. Belkemiğimden yayılan acı her yerimi kapladı. Acının rengi kırmızıydı. Bütün vücudum kırmızıya bürünmüştü. Yine vurdu, ama bu sefer canım yanmasına rağmen acımadı, çünkü artık bir parçam başka bir yerdeydi; bir parçam tavana veya belki de kocaman yeşil bir ağacın tepesine yükselmiş, onun beni dövmesini izliyordu.
Sayfa 23Kitabı okudu
Yaşadığım güne odaklanıyordum: kalkmaya, derin derin düşünmeye, yaşamaya.
Babam bizi dövdüğünde bedenimiz bir süre acırdı, ama içimizdeki bir şey çok daha uzun süre canımızı acıtmaya devam ederdi. Bizi sevmediğini bilmek.
Bir çocuk babasının kocaman elini tuttuğu zaman güvende olduğunu ve sevildiğini hissetmeliydi, ama ben babama o masum sevgiyi sunduğum zaman reddedilmiştim.