Yitik
Mark JohnsonSözler ve Alıntılar
Babam birdenbire yerinden fırladı ve beni yatak odasına sürükledi. Basamakların ayak bileklerime çarpışını hissediyordum. Beni yatağa fırlattı ve bedenim yatakta sekti. Dolaba gidip bir kot çıkarttı ve kotun belinden kemeri aldı. Kemer belime inerken kendimi hazırladım. Belkemiğimden yayılan acı her yerimi kapladı. Acının rengi kırmızıydı. Bütün vücudum kırmızıya bürünmüştü. Yine vurdu, ama bu sefer canım yanmasına rağmen acımadı, çünkü artık bir parçam başka bir yerdeydi; bir parçam tavana veya belki de kocaman yeşil bir ağacın tepesine yükselmiş, onun beni dövmesini izliyordu.
Sayfa 23Kitabı okudu
Ben yalnızdım. Çünkü öyle olmak istiyordum.
Hayat berbattı ve çok çabuk geçiyordu. Dünya çok monotondu. Her şey griydi. Kahrolası saat ileriye değil, geriye doğru işliyordu.
Saat dokuz civarlarında, üşümüş, tutulmuş, ıslak ve çok sefil bir durumda uyandım. Gözlerimi açtığımda yağmur çiseliyordu. Sokaklardaki ilk gecemi geçirdiğimi hatırladım. Üstelik kriz geçiriyordum.
Sayfa 237Kitabı okudu
Yaşadığım güne odaklanıyordum: kalkmaya, derin derin düşünmeye, yaşamaya.
Babamın bara gitmesinden daha kötü tek bir şey varsa, o da bara gitmemesiydi.