abdülhak şinasi hisar fahim bey’in ölümü ardından şöyle der; insanlar birbirlerinden uzun mesafelerde ayrılmış yıldızlar gibi, kendi hususi boşlukları ardında dönen, hepsi yalnız ve başkalarına kapalı bir dünyadır.. başkalarına acıdığımızı sanırken bile, içimizden mutlak biraz kendimize ağlarız.’