Yüz Doksan Dokuz Basamak
Michel FaberSözler ve Alıntılar
'Gerçekten, Sian, yarına kadar bekleyemez mi?' Neville, onu özel çalışma odasına doğru götürüp, daha az önce söndürdüğü ışıkları tekrar yaktı.
'Bu şey 1788'den beri beni bekliyor,' diye cevapladı Sian.
'Ah, senin şu büyük ahlaki duruşun,' dedi Sian kupkuru bir ifadeyle.
'Ama ... ne fark eder ki? Tanrı aldanmaz, değil mi? Eğer Mary kendim öldürdüyse, Cehenneme gider, değil mi?
O gün olmayı beklediğinden çok daha az sefildi. Dün gece hissettiği umutsuzluk, bezginlik ve insan doğası hakkındaki hayal kırıklığının uç noktası da solup gitmiş gibi görünüyordu.
Sayfa 76Kitabı okudu
İlerleme yavaş, metodik, zahmetli olacaktı; bir şeyi zamanın vermiş olduğu zarardan kurtarırken hep olduğu gibi. Hiçbir şey kolay elde edilmiyordu.
Tüm insanların var olmasını sağlayan eylem, kendi kökleri uzun süre önce kaybolmuş olan bir kelimeyi çağrıştırıyordu.
'Seni seviyorum, buna inanmalısın,' diye fısıldadı kulağına büyük elli adam. 'Senin canını kurtarmak için, kendiminkini riske atarım.' Sesi o kadar samimi, o kadar aşkla dolu geliyordu ki, Sian başını omzuna yasladı ve hiç ayrılmamaya kararlı bir şekilde, ona sıkıca sarıldı.