Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V Sözleri ve Alıntıları
Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V sözleri ve alıntılarını, Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V kitap alıntılarını, Yüzyılların Gerçeği Ve Mirası V en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Klasik eserlere hayranlığı sürdüren sahnelerin (Comedie-Française’de, başkalarının yanı sıra Sarah Bernhart yeteneğini o sıralarda ortaya koyacaktır) yanında, Opera ile beraber güldürüye de yer veren tiyatrolar açılır. Onlar arasında, tanıma yanılmalarına ve olguların tuhaflığına dayanan kaba çizgili güldürü türü, yani vodvil, gerçekten Parisli bir türdür. Scribe’in dev başarısından sonra Labiche gelir ki, tek başına ya da başkalarıyla beraber, 1838 ile 1876 yılları arasında bir yüz kadar eser verir. Daha yerici ve taşlayıcı olan Emile Augier ile Alexandre Dumas fils, tezli ve sosyal renkli piyesleri getirirler tiyatroya. Vodvile pek yakın olan operet, opera-komikten ayrılır; onun birçok bestecileri olacaktır, ancak Offenbach’ın başarıları, bir Güzel Helene, bir Paris’te Yaşam, şaşırtıcı bir gelecek sağlar türe.
Ne var ki, daha kolay ve kaba zevkler vardır: Balolar, sirkler vb. 1860’ta vahşi hayvanların, cambazların, çıplak kızların ve usta sanatçıların sahneye çıktıkları Folies-Bergere açılır. Kafe-konserin ünü yayılır.
Bile bile antik dünya, gotik ya da Rönesans yeniden yaşatılmak istenir. Paris, İtalyan Rönesansı’nı severken, Büyük Yüzyıl’ın anısına bağlılığı sürdürür ve onu da aşıp Greko-Romen’i yeniden bulur. Örneğin Garnier, Opera binasında debdebeli dekorla aşırı süsü klasik bir çerçeve içine oturtur; ama Duquesnoy’nın Kuzey Garı ve Hittorp’un da Doğu Garı için uyguladığı sözde kalan bir klasiktir; öte yandan, Halles binasını kuran Baltard, Bizans’tan esinlenir. İngiltere’de, Tory’ler özellikle Gotik’e başvururlar; Whig’ler örneğin Buckingham Sarayı’nda ve kimi başka’ yerlerde klasiği seçerler. Viyana’da kimi eserlerde Gotik, kimisinde de Rönesans ağır basar; Brüksel’de, o dev adalet sarayı klasik biçemdedir.
Batı’da ve güney yarımkürede eski sömürge sistemi ortadan çekilse de, aynı sistem doğuya doğru yayılır. Bu yayılış, İngilizlerin Hindistan’ı fethetmelerinden yana işleyecektir. Geçmiş yüzyılların gördüklerinden farklı hiçbir şey yoktur kuşkusuz: Güney Afrika’dan geçen yol, Afrika’nın Berberileri ve Mısır’la ilişkiler, gerilemekte olan Osmanlı İmparatorluğumun yazgısı, Güney Asya takımadaları ile Hindistan’ın sömürülmesi, sarı Çin dünyasının çekiciliği, Avrupalıların aşina oldukları büyük Doğu sorununun daha başka görünüşleri... Ne var ki, ticaret ilişkileri gelişir ve emperyalizm gözle görülür hale gelir.
İnsansal gücünün artışı gururlandırır Almanya’yı ki, 1870 ile 1900 arasında 40 milyondan 56 milyona çıkmıştır bu: Rahatlığın artışı ve sağlığı korumada varılan yetkinlik, nüfusu arttırmasa da ölüm oranını azaltır, ömrü uzatır. Dışarıya göç, yoksulların sayısını büyük ölçüde düşürür; ne var ki, kentlere doğru yığılma öylesi bir boyuta yükselir ki, ülkeyi besleyecek yeterli toprak olmadığından, gitgide sanayi üretimine doğru yönelmek ve mübadeleye bel bağlamak gerekir. Dün dışarıya tahıl ve hayvan yollayan ülke, güçlük çekmeden şu sloganları kabul eder: Verkehr, Handel. Dolaşma ve ticaret kastediliyor. Vaktiyle Zollverein’in sloganları da bunlardı.
1889’da, panamerikan konferanslar, yani emperyalist bir gücün ihtiyaçlarına yanıt veren bir Monroizm çağı başlar.