Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî'ye felsefecilerden bir grup geldi. Suâl sormak istediklerini bildirdiler. Mevlânâ hazretleri bunları Şems-i Tebrîzî'ye havâle etti. Bunun üzerine onun yanına gittiler. Şems-i Tebrîzî hazretleri mescidde, talebelere bir kerpiçle teyemmüm nasıl yapılacağını gösteriyordu. Gelen felsefeciler üç suâl sormak
“Bazen uzaklaşmak gerekir, yakınlaşmak için
Bazen hatırlamak gerekir, hatırlanmak için.
Bazen ağlamak gerekir, açılmak için
Bazen anmak gerekir, anılmak için
Bazen susmak gerekir, duymak için.”
Eğer bir kimse bana, ahiretim ile ilgili bir defa iyilik edip, dünya ile ilgili binlerce kötülük etse, ben onun bir defa yaptığı iyiliği önemli görürüm. Çünkü iyi ahlak bunu gerektirir.