"Düşünüyorum, öyleyse varım!" diyen bilge, belki de "Varım, öyleyse düşünmeliyim!" demeliydi. Düşünmeliyim ki akletmeliyim, idrak etmeliyim, bilmeliyim...
İşte kader hep böyle davranır bizlere, hemen arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır, bizlerse hâlâ, geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikâye, diye homurdanıp dururuz.