İnsanları kurt belle, kuzu çıkarsa bahtına derdi.
Sayfa 43
En iyi toplum, herkesin kendi vazifesini kusursuz yaptığı toplum, en üstün ahlâk da vazife ahlakıdır.
Sayfa 204
14 Mayıs 1950'de gerçek bir Cumhuriyet kurulmuş ve meşru bir hükümeti iş başına gelmişse de bu hükümet devlet idaresini gayrimeşru bir hükümetten devraldığı için büyük güçlükler içindedir.
Türkiye Cumhuriyeti 1950 mayısında kurulmuştur. Ondan önceki 1923-1950 çağı gayrımeşru ve müstebit bir diktatörlük zamanıdır. Diktatörlüğü yapan Halk partisi, bilhassa onun ileri gelenleridir.
Sayfa 192
Okur Takip Önerileri
Milli sembol olan Bozkurt' a köpek diyenler içinde durum aynıdır. Üstelik onlar aynadan kendilerini görmektedir.
Sayfa 64
Bir diğer yanlış da Halide Edip'in turancı sayılmasıdır. Yeni Turan adlı bir roman yazmakla insan turancı olmaz. Halide Edip daha sonraki yıllarda Türkçülük aleyhine dönmüş. İstanbul Üniversitesi profesörlüğü sırasında bunu bazı hareketleriyle göstermiş.
Gençliğinde modaya uyarak yazdığı Yeni Turan onu Turancı yapıyorsa, o halde gençliğinde Milli Savaş heyecanına kapılarak "Yaralı Hayalet' manzumesini yazan Nazım Hikmeti' de vatan şairi saymak gerekir. Oysa Nazım Hikmet bir numaralı vatan hainidir.
Sayfa 38
- Yanımda siz varsınız.
- Bana o kadar güvenmeyin.
- Neden?
- İnsanlar güvenilmeye lâyık değildir.
'Köylü memleketin efendisi durumuna gelmedikçe, Türkiye'de gerçek bir ilerlemeden söz edilemez.' Kafasında, ilerideki Kemalist slogan böyle filizlenmişti: "Köylü memleketin efendisidir.'
Dostlarından biri, bir gün halkın hoşuna gidecek bir davranışta bulunmasını söyleyince o küçümsemeyle: 'Ben yaptığımı gösteriş için değil, milletimi ve kendimi tatmin için yaparım, ' diye karşılık vermişti.
Atatürk'ün dış görünüşü alışılmış Türk tipine uymaz. Çoğu Türklerden daha sarışın bir rengi, çıkık elmacık kemikleri ve çelik mavisi ayrık gözleri vardı. Yapısı ince, hareketleri ölçülüydü. Vücudundan dinlenme halindeyken bile enerji fışkırır; sanki her şeyi gören ve çelişik ruh halleriyle ışıldayan canlı, keskin gözleri bu enerji ile parıldardı. Bazen düşüncelerini büyük bir açıklıkla anlatır, bazen çok az konuşurdu. İçindeki gerilim arada bir hırçın bir öfke halinde patlak verir, arkasından nazik ve sevimli bir ifade içinde yatışırdı.
Onu çağının diktatörlerinden ayıran iki önemli nokta vardı: Dış politikası, sınırları genişletmek yerine daraltmak esasına; iç politikası ise kendi ölümünden sonra da ayakta kalabilecek bir siyasal sistem kurmak düşüncesine dayanıyordu. Bu gerçekçi ruhladır ki, memleketini yeniden canlandırmayı ve yıkık, dağınık Osmanlı İmparatorluğundan yeni, katıksız bir Türkiye Cumhuriyeti yaratmayı başarabildi.
Bir ulu şehirde toplanmış kırk er görüyorum... Aralarında sen de varsın... Yağmur yağıyor. Irmağın kıyısında dövüşüyorsunuz. Budun kurtuluyor... Adınız unutulmayacak!.. Bin üç yüz yıllık ölümden sonra dirileceksiniz... Acunun batımına dek adınız gönüllerde kalacak.
En güçlü, en iyi insan, hakkından vazgeçen insandır. En büyük kahramanlık da hiçbir karşılık beklemeden yapılandır.
Delinse yer; çökse gök, yansa, kül olsa dört yan
Yüce dileğe doğru yine yürürüz yayan.
Yıldırımdan, tipiden, kasırgadan yılmayan;
Ölümlerle eğlenen tunç yürekli Türkleriz!
Çok ilginçtir, Amerikan küçük paralarında 'Tanrı'ya itimat ederiz.' yazar. Bu bizde olsa önce yabancılar, sonra bizim laikler kıyameti koparır, yobazlaşıyoruz derler. Ben bunca yıldır görüyorum. Bir dünyadaki Haçlılar, bir de bizim ülkedeki lâik geçinenlerden başka yobaz görmedim.
