uzun zamandır ito okumuyordum, daha doğrusu okuyamıyordum çünkü neredeyse hepsini okudum. bugünse ito ile hasret giderelim dedim ve ito'nun tozlu raflarından bir kitap seçtim. yon & muu muazzam çizimleriyle, kısa ve öz hikayesiyle çok sıcak ve içinden asla çıkmak istemeyeceğim bir yuva gibiydi. aralarda yon ve muu'nun gerçek resimleri olması, ito'nun soru cevap kısımları vs. de ayrı bir samimiyet, sıcaklık hissettirdi bana. okuduğum için çok minnettar hissettiğim bir manga oldu yon & muu. ayrıca açık olmak gerekirse ito'nun sadece korku da iyi işler çıkarabilecek bir mangaka olduğunu düşünüyordum ama eline sağlık, kusursuz bir iş ortaya koymuş bu eserinde. ee ne demişler: daha çok junji ito, daha çeşitli hisler.