Büşra Özbek
@kokusuzpapatya
Ölümü düşler boş bir pet şişe kayboluncaya dek yeryüzünden..
Çevre Mühendisi
Yüksek Lisans
Bursa
Tekirdağ
90 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir dönem kalbim yokmuş gibi davrandım. Ama o hep vardı, kalbim takma değil.
Didem Madak
tr.pdfdrive.com
Site içerisinde sayısız eser mevcut. Virüs yok, indirme limiti yok ve gayet kolay bir ulaşım söz konusu. İşinize yarayabilir belki diye paylaşma ihtiyacı duydum.Ve son olarak "Kitap ruhun gıdasıdır." Bol bol okuyun ve okutun.
Balkona çıktım
Dördüncü kattaydım.Soğuk bir kış gecesiydi
Demirleri tuttum ,caddeyi seyrettim ağlayarak
göreceksin,insan nasıl acır kendine böyle anlarda
129 numaralı otobüs geçiyordu ve bir kız köşedeki
benzinciden çıkmış ,elinde bira şişesi ağlıyordu
uzundu saçları.Kaldırıma oturdu ,elindeki bira şişesini karşısındaki saat kulesine fırlattı.
Saat on ikiye on vardı ve belli ki ikimizin canı da çok yanmaktaydı.
Okur Takip Önerileri
Henüz erken vazgeçmek için, kendi benliğimden geçmek için..
Öyle laf olsun diye değil torbalar dolsun boş kalmasın diye değil ben sevdiğimde Leyla kendi benliğinden vazgeçer gelir Mecnun'un aşkına..
Kimi diyor cesaretten kimileri cehaletten.. Oysa sadece bir tutam özlem içimdeki. Boşluklarımı doldurduğum pamuklardan yer kalmadı kendi içime..
Neyi mi düşünüyorum ? Bahar gözlü şiir sözlü bir adam vardı. Ruhunda ruhumu dinlendirdiğim, sesinde gökkuşağı renklerini sayabildiğim.. Aşıktım ve her aşık kadın gibi aldatıldım..
Yokluğundan dem vurmayacağım bu defa. O kadar uzaklaştık ki birbirimizden yokluğun bile dokunmuyor artık bana..
Okuduğum bir kitapta "Bir insanı sevmek, onun hikayesini sevmektir." yazıyordu. İnsanları değiştirmeye çalışmayın.
Cam Parçaları
Yaşıyor olmanın nesi ilgi çekici geliyor insanoğluna anlam veremiyorum. Bir sabah kar yağarken inceden uzak dağların zirvesine, yalın ayak kaçacağım bu dünyadan. Cam parçaları ile kanayan ayaklarım kimin umurunda olur
ki sanki ?
Mezarlık
İnsan olarak doğmuş olmanın dayanılmaz ve kemikleşmiş ağrısı ile uyandım bu sabah. Üzerime örttüğüm bir yanı yırtık battaniyenin burnuma dayanmış ölü beden kokusunu içime çekerek. Kim taşımıyor ki içinde kocaman bir mezarlık ?