Ruhumu gelip sormayın bana. Ben iyi değilim. Bedenimi sormayın! Daha bulamadınız mı diye sorabilirim size. Belki her parçam bir yerlerdedir. Yağmurlar yağınca göl birikintilerinde kanımı göreceksiniz. O birikintilerde fasulyeler, nohutlar filizlenirse şaşırmayın. Mutfağımdaki erzaktır onlar. Ancak neden akşam sofrasında olması gereken erzağım kanımın içinde yeşeriyor, işte buna ömür boyu şaşırın!
Sayfa 29 - Sokak yayın grubuKitabı okudu
Sessiz çığlıklara ulaşmak zordur.
Sayfa 22 - Sokak yayın grubuKitabı okudu
Neden diye sormak istiyorum. Ahlaka, eğitime,liyakata, bilime neden bu kadar çok yabancılaştık?
Sayfa 8 - Sokak yayın grubuKitabı okudu
İnsan nefes aldığından utanır mı hiç?
Utanıyormuş...
Sayfa 7 - Sokak yayın grubuKitabı okudu
6 Şubat 2023 tarihinde,saatler 4.17'yi gösterdiğinde ülkemin 11 şehri şiddetli bir sarsıntıyla uyandı. Ya da çoğu uyanamadı !
Sayfa 5 - Sokak yayın grubuKitabı okudu
Kim
@Mele_ek
·07 Şubat 12:33
Profilimde sabitlediğim iyilik zincirinde yer alan,
SMA'lı ikizi depremde vefat eden Aybüke bebeğin, kampanyasını bu platformu kullanan herkese duyurabilmek ve ailesine ayrıca destek olabilmeyi istediğimden ötürü, bunu tek başıma yapamayacağımı bildiğimden 6 şubatta özellikle tüm gönderilerimi Aybükeye ayırdım
Ve sonucunda
Gözümden
Evsiz ve sokaksız bir şehir
Tonla ümit , tonla keder.
Nazım Hikmet Ran
er geç yanar hülya
"Yanık saraylar diye bir kitap okumuştum," diyor Hülya. "Hiçbir şey anlamamıştım. Ama yine de hoşuma gitmişti."
"Saraylar... Yanar tabii," diyor Adnan abi. "Halkı fakir olan zalimlerin sarayları er geç yanar. Alev almamış tek bir saray yoktur dünyada. Kimini gerçekten alevler sarar, yakar, kimi paçasından tutuşur yanar. Ama her saray mutlaka yanar."
Sayfa 134 - can yayınevi
06.02.23 04:17 basimiz sag olsun
unutmadik,unutturmayacagiz
Bir insanın bir sene sonra her duygusu aynı şekilde nasıl yerli yerinde olabiliyor? Üstünden tek bir an bile geçmemiş gibi…
✰ Yıldız ✰
@yildiztozuuu
·08 Şubat 2023 19:55
6 Şubat 2023, gece 4.17, şiddetli bir sarsıntıyla yataktan fırladım. İlk aklıma gelen çocuklardı. Odalarına gidip yataklarından onları nasıl alıp yere attım, üstlerine kapandım bilmiyorum. Bekledim, bekledim, bitsin diye bekledim. Ama boşuna beklemişim. Eşyalar hiç durmadan devrilmeye başlayınca bitti, dedim, buraya kadarmış her şey. 12 kat
Bir unutsam derdimi birden, ne kalır ki geriye benden. Hem sazımdan hem sözümden, DERDE İHANET EDEMEM
Gel seninle bir kez daha ağlayalım. Yaşanmışlara, yaşanmamışlara,
bir de hiç yaşanmayacaklara.
Oğuz Atay