Bazen bazı insanlar seni bir yanlışa sürükler, sen yanlış olduğunu anlayınca kurtulmak istersin ama seni çoktan uçurum kenarından sallandırmaya başlamışlardır bile. Bu yüzden insanlara güvenme küçük, insanlar acımasızdır, en merhametlisi bile seni uçurumdan itmek için gün sayar.
+Neden inkar etmedin?
-Neyi?
+Sana attığı iftirayı diyorum, Neden inkar etmedin?
-Ne değişecekti?
+Sana inanacaklardı,
-Yani?
+Yanisi yok Bulut, neden onları haklı çıkardın?
-Bana inanması gereken kişi zaten yanımda, geriye kalanı inanmasa da olur.
Tanışmak tesadüftür, arkadaşlık seçim ama aşk tamamen kaderdir
"Güvenmemeyi siz öğrettiniz bana, en sevdiklerimden öğrendim kimseye güvenilmeyeceğini"
Son sözlerim bunlar sana sevgilim, bu mektuptan sonra intihar ediyor aşkımız.
"Yaşadığımı hissettiriyorsun Masal ve ben ilk kez yaşamayı seviyorum."
Sevdiklerimi kaybetme düşüncesi acı verdi ve o acı beni bir bataklığa sürükledi, batıyordum ve beni bataklıktan çıkaracak şey beni bataklığa iten kişilerdi.