Anılar eğer acı verici ise onlarla yaşamak zordu. Tıpkı ayakkabında bir çakıl taşı ile dolaşmak gibi. Boyutu ne kadar küçük olursa olsun, o kadar çok huzursuz ederdi ki seni, şaşırıp kalırdın, işte bu ev annesinin ayakkabısındaki çakıl taşıydı ve ondan kurtulması gerekiyordu.
Sayfa 185Kitabı okuyor
Birkaç yıl boyunca savaş kabusum olmuştu.
Savaş başladığında on bir yaşındaydım.
Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi.
Sayfa 177Kitabı okudu
Zamanla renkler atıyor. Geçmiş zamanın rengi soluyor. Anılar ve haber filmleri* gibi siyah beyaza dönüşüyorlar.
Siyah beyaz, her şeyle iyi gidiyor.
Sayfa 97Kitabı okudu
Yüzeye çıkan pis anılar yüzünden gözünü kırpmadan geçirdiği geceler vardı...
Sayfa 96
Merhum İbrahim Bey
Bu kâinat senin hâtıranla hep lebrîz:
Zemîn, zaman bana yâd-âver-i cemâlindir.
Sayfa 112 - Ötüken Neşriyat, İstanbul, 2021
Edirne Arkeoloji Müzesi'nin bahçesinden hayranlık verici bir görüntü...
Anılar, en güzelleri bile zamanla soluyordu.
Sayfa 505 - Pegasus & 3. Baskı & Otuz YediKitabı okudu
