Şöyle bir bıraksalar da
Kendi halimde dinlensem biraz
Çünkü işin gerçeği,
İçinizden birisi, bu can da
Elisabeth
Sayfa 17 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
Gücünüz varsa tüm dünya size itaat eder.
Sayfa 59 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
İnsanları değil ama yerleri özlüyorum.
Sayfa 135 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
Gittin uçuverdin elimden,
Bir bilsem; kim koparır seni benden?
Bu çılgın, bu vahşi ateşi söndürmek mi dileğin
Yoksa kaçınmak mı olduğum yerden?
Elisabeth
Sayfa 168 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
"Ona onu unutmadığımı söyleyin. Ömrümün en son gününe kadar onu bekleyeceğim."
Sayfa 271 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
Ah! yüreğim nasıl daralıyor, bu ne acı
Solgun bir tan ağarıyor şarktan
Koyu karanlıklar ağarmakta
Bunaltıcı bir yük altında eziliyor gönlüm
Sayfa 282 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
"Bu şehir öyle bir şehirdir ki, cilvelidir, kaprislidir, her şeydir. Gece ve gündüz bir arada yaşanır, aşklar burada çiçek açar..."
Sayfa 289 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
En çok sevdiğim
Bu hayvanda, sessizliği;
Ne gevzeklik eder, ne de yalan söyler
Yalan ancak konuşanlara vergidir.
Elisabeth
Sayfa 310 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
Sen hem yanı başımda, hem uzak
Başka bir gezegendensin belki; kimbilir?
Sayfa 316 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
Haykırdım adını okyanusa
Dalgalar aldı götürdü uzaklara
Yazdım adını kumlara
Kayboldu izleri rüzgarla
Elisabeth
Sayfa 391 - Everest Yayınları 1.Basım Kasım 2003Kitabı okudu
Halk gülmeye başlayınca
Vaktiyle bir memleketin idarecileri, halkın dertlerini unutmuşlar. Bir taraftan enflasyon ve hayat pahalılığı artarken; diğer yandan halka özveri ve diğergamlıktan bahsediyorlarmış. Bu arada bütçe açık vermeye, hazine boşalmaya başlamış. İdareciler bunu önlemek için mallara yeni zamlar yapmışlar, yeni yükümlülükler getirmişler. Ülkenin hakimi, adamlarını gönderip halkın tepkisini ölçmek istemiş. Tabii gelen haberler fena:
-Efendimiz, halk çok şikayetçi. Hepsi burnundan soluyor. Kızgınlıkları had safhada.
Ertesi hafta yeni zamlar yapılmasını emretmiş hakim. Sonra yine adamlarını gönderip halkın nabzını öğrenmek istemiş:
-Efendimiz, bu sefer halk, ha ayaklandı; ha ayaklanacak. Sarayınızın kapılarına dayanırlarsa şaşmayın.
Hakim yine sakin, bir hafta sonra yeniden zamlar yapılmasını istemiş. Bu seferki zamlardan sonra gelen habercilerin yüzleri gülüyormuş:
-Efendimiz, çok şükür tehlike geçti. Halk sokaklara dökülmüş; gülüyorlar, oynuyorlar. Kimsenin hiçbir şeyden şikayet ettiği, hele zamları düşündüğü falan yok!..
Hakim bu haberi duyar duymaz sarayın kapılarını sürgületmiş ve demiş ki:
-İşte bu sefer halkın sabrı zorlanmaya başlamış; zamlara son verin.
"Abdal (derviş) halini alan bülbül, (gül karşısında) hayrete düşmeye görsün; artık onun gözüne her bitki esrar (sır küpü) olarak görünür."
Tabii insan, pergelin müteharrik ayağı misali bir merkez etrafında dönüyorsa Allah'a olan uzaklığı hiç değişmiyor demektir.
Çok insan anlayamaz eski musıkimizden
Ve ondan anlamayan bir şey anlamaz bizden
Yahya Kemal