İster gündüz olsun ister gece olsun, körler siste kalmış güneşe benzeyen görkemli bir beyazlık içinde hareket ediyorlardı. Körlük onlar için basit bir karanlık içinde değil parlak bir ışık içinde yaşamaktı.
Tanrım! Gözlerimizin görmemesi ne büyük eksiklik.. Görmek belli belirsiz birer gölge halinde bile olsa görebilmek bir ayna önünde durmak ve koyu zor görülen bir lekeye bakıp bu benim yüzüm diyebilmek.. Öteki ışıklı şeyler bana ait değil.