"𝘠𝘦𝘬𝘪 𝘣𝘶𝘥, 𝘺𝘦𝘬𝘪 𝘯𝘢𝘣𝘶𝘥"
Bir varmış, bir yokmuş; bir olmuş, bir olmamış.
Sayfa 95Kitabı okudu
Sen o aydın ve pırıl pırıl gökyüzüsün, ben bu kafeste bir tutsağım.
Şayet bir gün, ey gökyüzü...
Kanatlanırsam bu sessiz evden;
Ağlayan çocuğa nasıl söylerim:
"Tutsak bir kuşum, vazgeç benden..."
