16. Şiir:
''Vakur koca Väinämöinen
ezeli ozanı kâinatın,
tekne yapmak niyetinde,
yeni kayık yapar
burnunda sisli körfezin,
gür adanın gölgesinde.
Ama ağaç uygun düşmez,
tahta olmaz, el yetişmez.'' (Sayfa: 239)
*
Görsel: Akseli Gallen Kallela - The Lamenting Boat, 1924
*
Çevirme: 
Riitta Cankoçak
*
Kalevala
''Hemen koca Väinämöinen
merhemin haline kapıldı.
İyileşti sonunda sayrısı ozanın;
eti kemiği güçlendi
sağlık döndü yerine''
Sayfa 145Kitabı okudu
''Demir dile geldi,
yemin etti, söz verdi
tırmığa, tarağa, örse
çekiçlere yemin etti;
konuştu diyeceğini,''
(..)
''yakmam ben dostumu,
kendi halkımı harcamam.''
Sayfa 135 - (Sayfa: 134-135)Kitabı okudu
9. Şiir:
''O bakireler dolanıp,
dururlardı bulutlarında
göğüsleri kâinat dolu,
uçları çatlamaktaydı.
Sütünü dökerler toprağa,
uçlardan damlatırlar,
saldılar sütü bataklığa,
topraklara, denizlere.''
Sayfa 130Kitabı okudu
9. Şiir:
''Ben bilirim demirin doğuşunu,
aklımda çeliğin keşfi:
hayatın anası hava,
kadim kardeşi sudur,
genç kardeşi demirdir,
arada da ateş vardır.''
Sayfa 130Kitabı okudu
Fin Halk Destanı
6. Şiir
*
Joukahainen, kız kardeşi Aino yüzünden ozana kin tutmuştur, öldürmek için fırsat kollar. Annesi önlemek ister, başaramaz. Delikanlı, ozanı bir gün denizde yakalar; okuyla atını devirir, öldürdüğünü sanır. Väinämöinen, ölmemiştir; uzun zaman sularda çalkanır, bir yere ulaşır. (Sayfa: 99)
*
''Ve geldi sıra üçüncü oka:
üçüncü