Türkler olağanüstü bir biçimde ateşe saygı gösterirler, suyu ve havayı ulularlar, toprağa hürmet ederler fakat yalnızca göğü ve yeri yaratana Tanrı derler ve ona taparlar.
Sayfa 21 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
İnsan, insanın yurdudur.
İnsan, insanın ufkudur.
Sayfa 126 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
İnsan hiç, sevdiğine götürdüğünü sayar mı?
Sayfa 71 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Diyanet İşleri Başkanlığı, "Tanrı'' kelimesini kullanmanın dinen sakıncası olmadığı fetvasını yayımladı. Aksi bir kanaat zaten söz konusu olamazdı. Zira Tanrı'yı zararlı bulmak, dinî külliyatımızı bizlere miras bırakan pek çok âlim ve şairi günahkar ilan etmek anlamına gelirdi.
Sayfa 24 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
At, Türk'ün kanadıdır.
Sayfa 107 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Türk, vatanı için varlığından geçendir. Destan çağından kahraman anlatılarına dek bu böyledir. Bırakın insanını, Türk'ün kurdu kuşu dahi vatanına sevdalıdır.
Sayfa 33 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
"erke mung tegir tag sengiringe yel tegir"
( İnsan dertsiz, tepeler yelsiz olmaz. )
Sayfa 155 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Türklerde hatır sorma:
Könglüng edgü mü yėning yênik mü?
( Gönlün iyi mi, tenin hafif mi? )
Sayfa 127 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Tabgaçlar
Onlar, Türk hanedanı olarak tarih sahnesine çıksalar da işgal ettikleri Çin'in kültürel tesirine karşı duramayarak zaman içinde Çinlileşip gitmişlerdi.
Sayfa 228 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Bana kalırsa insan, insanın umududur.
Sayfa 126 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu