Aslına bakılırsa bir bitki, kendisinin ve içine batmış olduğu ortamın durumuyla ilgili bilgilerin çoğunu kök sistemi aracılığıyla elde eder; yine kökler aracılığıyla bitişiğindeki diğer bireylerle temas kurar, yeraltı yaşamının risklerini ve güçlüklerini onlarla birlkte yönetir. Kökler, toprağı ve yeraltı dünyasını bir tinsel iletişim mekânı haline getirir. Toprağın en katı kısmı böylece, onlar sayesinde, devasa bir gezegensel beyne dönüşür...
Sayfa 97 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
[Sneffels Volkanı'nın kraterine inin, ey gözüpek gezgin, Temmuz ayına girmeden önce, gölgeyi takip edin. Arzın merkezine giden yolu bulacaksınız. Ben buldum.]
Jules Verne
Sayfa 93 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bilim ve felsefe şeylerin ve canlıların özünü, biçimlerini ve etkinliklerini sınıflandırmakta ve tanımlamakta birleştiler, ama iş onların dünyasallığına, yani başka her şeye girebilmekten ve onlar tarafından katedilmekten ibaret olan doğasına geldiğinde kör kaldılar.
Sayfa 84 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
[Pan en panti] Her şey herşeydedir.
Anaksagoras
Sayfa 82 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
(...) hayal gücü bir egemenlik alanı tanımlamaz: Hayal ettiği nesneden kendini ayırması mümkün değildir; doğal algı, egemenliğin olmadığı bir duygulanım biçimidir.
Sayfa 128 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Yüzyıllardan beri nadir istisnalar hariç, felsefe doğa üzerine tefekkür etmiyor: İnsan olmayan canlıların ve eşyanın dünyasıyla ilgilenme ve konuşma hakkı esasen ve özellikle başka disiplinlere bırakılmış durumda.
Sayfa 22 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bir doğa felsefesi için..
Bu kitap, bitkilerin yaşamından yola çıkarak dünya sorusunu tekrar açmayı amaçlıyor. Bunu yapmak eski bir gelenekle tekrar bağ kurmak demektir. Az çok keyfi bir şekilde felsefe dediğimiz şey, başlangıcı itibarıyla dünyanın doğası üzerine bir soruşturma, fizik (peri tês physeos) veya kozmos üzerine (peri kosmou) bir söylem olarak doğdu ve kendini böyle anladı. Bu seçim hiç de tesadüf değildi: Doğayı ve kozmosu düşüncenin ayrıcalıklı nesneleri yapmak, düşüncenin ancak bu nesnelerle yüzleşerek felsefe haline geldiğini örtük biçimde ileri sürmek demekti. İnsan, ancak dünyanın ve doğanın karşısında gerçekten düşünebilir. Dünya ve doğa arasındaki bu özdeşlik sıradan olmaktan uzaktır. Çünkü doğa, insan zihninin etkinliğini önceleyen bir şeyi veya kültüre karşıt bir şeyi değil, her şeyin doğmasını ve oluşa katılmasını sağlayanı, varolan veya var olacak herhangi bir nesne, şey, varlık veya fikrin türeyişinden ve dönüşümünden sorumlu ilkeyi ve kuvveti belirtiyordu. Doğayı ve kozmosu özdeş kılmak, her şeyden önce, doğayı ayrı bir ilke yapmamak ve onun, olan her şeyde kendini ifade ettiğini söylemektir. Diğer yandan, dünya ne bütün nesnelerin mantıksal kümesidir ne de varlıkların metafizik bir toplamıdır; o, doğan ve dönüşen her şeyin içinden geçen fiziksel kuvvettir. Maddesel olan ile maddesel olmayan arasında, tarih ile fizik arasında hiç ayrım yoktur. Daha mikroskobik bir düzeyde, doğa, dünyada olmayı sağlayandır, ve tersinden, bir şeyi dünyaya bağlayan her şey doğasının parçasıdır.
Sayfa 21 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Dünyanın soluğu...
O, tüm deneyimlerimizin temelindedir. Bir töz değildir: Şeylerin doğasını kendinde saklamaz. Deneyim tamamlandıktan sonra eklenen geç kalmış bir yankı da değildir. Ritimli, düzenli, yorulmak bilmeyen bir harekettir; ufkun ucuna kadar giden ve bize dönüp bedenlerimizde kırılan, ciğerlerimizde patlayan sessiz bir dalga.
O olmadan, yaşamımızda hiçbir
Sayfa 67 - Kültür YayınlarıKitabı okudu
Akıl, bir imgenin, bir yazgı, toplam yaşamın mekânı, uzamsal ve zamansal bir ufuk olmasını sağlayan şeydir; bireysel kapris değil kozmik zorunluluktur.
Sayfa 19 - Kültür YayınlarıKitabı okudu