Beni yaşamcıl kılmakla en büyük ölümlerin en derin acılarını bana vermemiş mi bu insan olma çabası? Ben, insan olma çabasının sürekli üstüne giden ben? Artık beni benden alsınlar. Atsınlar bir alanın sabah süpürülen, sabah boş şişeleri taşınan bir büyük çöp tenekesine. Ben de biraz onlardan olmak istiyorum. Duyguları ölçüleyen, sevgilerini sevmeyen, acılarını acımayan, yollarını yürümeyen, uykularını uyuyan, iştahlarını yiyen, sevişme isteklerini boşaltanlardan olmak istiyorum. Sevişme isteğinin sonunda tüm aşkları üstleyecek yorulmazlığı değil, yorgunluğu istiyorum bir insanın yürek atışlarında.
Sayfa 55 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Çocukken nasıl karın beyaz rengini ya da ağustos rüzgârını ya da yaz öğlen saatlerinin göz kamaştıran ışıklarını sözcüklere, anlamlara aktarmaya çalıştığımı anımsıyorum. Çocuk kendi çevresine bakıyordu. Ne çocuk ne de büyükler, içimdeki ne canlı ne de cansız bir varlık, bunun dışında bir şeye anlam vermeye çalışıyordu. Ahşap eve, geceye. Korkuya. Yalnızlığa. Çocuğun içindeki çocukluğa.
Sayfa 45 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Yaşamımın annemin ve babamın yaşamıyla bir ilintisi olmadığını düşünüyorum. Bir ana ve babadan olma değilim. Bir yaban otu gibi Anadolu yaylasında bittim. Doğumum bile bir kökünden kopma idi. Köklerimi hiç aramadım. Içerisinde severek yaşayabileceğim arka dünyalardan kopma köklerim olabilirdi. Annem ve babam gibi, tüm kentler, ülkeler, günler, geceler, her gökyüzü de yabancı kaldı bana. Insanlara daha fazla yaklaştıkça bu saydıklarımdan daha fazla uzaklaşıyorum. Gökyüzünden, onun ışıklarından, gün batımlarından, karanlıklardan ve bulutlardan, kendi çıktığım karanlığa ulaşıncaya kadar onlardan uzaklaşacağım.
Sayfa 44 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Çocukluğumda, Dostoyevski'nin nihilist karamsarlığı ve olağanüstü insancıllığı, sonraları Pavese'nin büyük yaşam ve ölüm arayışı, intihar özlemi ve şimdilerde Peter Weiss'in faşizm ve insanın insan tarafından öldürülmesi mekanizması karşısındaki insancıl direnişini duymak, bilmek, okumak, algılamak yaşamının en önemli karşılaşmaları değil mi?
Sayfa 66 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Hava çok güzel. Mavi gökyüzü, güneşin sıcaklığı hiç bitmeyecekmiş gibi. Bugün neler düşünülür, diye geçiyor aklımdan. Belki yazı bile yazılır. Ne limanlar var yeryüzünde diyorum. Ne açık denizler. Ama dağlar arasında kaybolan kaç deniz var?
Haykırmak istediğim çok şey var. Büyük kayıplar yıkacak değil bizi. Açıkça birbirimizle konuşamıyorsak ben ağlamak, bağırarak ağlamak için bahçenin yeşillikleri gerisindeki odama geçiriyorsam, biliyor musun, ne güzel ağıtlar içinde uyuyakalmak?
Sayfa 29 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Meyhanelerde umutsuz bir bekleyiş vardır -kendi kendini bekleyiş.
Sayfa 61 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Yaşamım yazarların acısını aramak oldu. Çocukluğumda Dostoyevski'nin nihilist acısını buldum. Otuzumda Pavese'nin intihar acısını. Bugün Berlin'de Peter Weiss'ın antifaşizm acısını.
Acıyla bağlantılı mutluluğumdan çok memnunum.
Sayfa 39 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Her zaman unutkan, her zaman tedbirsiz, her zaman her şeyin yükünü, çilesini çekiyor. Aslında belli bir beceriksizliğin, aşırı bir iyimserliğin sürekli acısını ceken bir (Dostoyevski) Budalası mı?
Sayfa 38 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu
Uçak havalanırken tüm korkularımla bir an aşağıya bakabildim. İyice bakabilseydim kentin en güzel yüzünü görecektim. Ama ben her zaman güzelliklerin değil de güçlük, terslik, acı ve öfkelerin peşinden koşan bir insanım.
Sayfa 36 - Yapı Kredi Yayınları, 23. baskı, Çev. Sezer DuruKitabı okudu