"Günler birbirini kovaladıkça daha da yalnız kalmış ve perişan olmuştu. Tüm o yaşama karşı kızgınlık duyarak acı çekmişti.
Çırpınmış ama direncini kaybetmişti."
"Yılbaşı gecesi evimdeyim, yapayalnız, yeni bir yıla doğma telaşsızlığı içinde. Benim için yılbaşı, yılsonu diye birşey yok aslında. Ne var öyleyse: Günler var, güneşle başlayıp güneşle biten, birbirinin kimi kez tıpa tıp aynı, kimi kez bambaşka renkte, gidişte, yaşayışta geçip giden günler; insanın gücünü, umudunu, özlemini bir potada eritip bileşime erişmesini sağlayan ya da sağlamayan, umut kırıklıkları içinde sürdürülen umarsız günler toplamı. Yaşam kavgasında sürüp giden günler, kısacası."
Sayfa 53 - İstanbul: Cem Yayınevi, 1992.·Kitabı okudu