Bir zamanlar sürekli konuşmak isterdim...
SONRALARI SUSTUM...
SONRALARI ARAŞTIRMA VE OKUMAYA SARDIM..
Şimdilerde ise sürekli yazmak istiyorum...
Öyle işte, sanırım gitgide biraz mavi, biraz yeşil ile başbaşa yalnızlığımı seviyorum.
Boşver... Kimse anlamasada seni, bunca kendini bilmez içinde, sen anlıyorsun ya kendini. Kendini bilmek güzeldir, tâsâlanma gönlüm.
Herkes lâyıkına. Elbet sende bulursun bir gün "kendin gibi, candan olan değerlini."
Gücün yetiyorsa al biçâre yüreğimin yangınını benden, alabilirsen. Kor gibi yüreğimde yanan ateşleri söndürmeye güç yettirebilirsen; hadi söndür bakalım nereye kadar söndürebilirsen.
Madem ki ateşin ateşi söndürdüğünden bihabersin, o hâlde ne diye yangınıma talipsin?
Hayat yaşantıdır, yaşantının kendisi ise duygu yüklü kervandır. Eğer ne istediğini bilmiyorsan, bir insanın hayatına girip ne kervanı yağmalayacaksın, nede yol kesen eşkiya gibi cana kıymayacaksın.
Sevmek güzelde... Maddeyi, eşyayı, menfaati, alçaklığı, parayı seven insan sıkıntı. Öyle bir zaman ki; insan ve para haricinde neyi sevdiysem ruhumun, aklımın, vicdanımın, huzurun yoldaşı oldu.. velhasılıkelam insan kendini düzeltmedikçe sevmek denen kavramda eşyalar gibi eskiyecek ve unutulacak.. Sevmek için yaratılan kalpler neden bu kadar katılaştı diyerek bunca nefretin kaynağına inmek gerek. Yeniden insan ve medeniyet inşâsı gerek.. Bize İslâm'a teslimiyet gerek. Gerisi lafügüzaf..
Bâzen bir hüzün işgaline uğrar insanın yüreği,
Bâzense, bir anlamsızlığa mahkum olur yüreği,
Bir çıkış ararken,sil baştan başlangıçta bulur kendini
Fakat yürek yorgun, yol uzun, tâkâtsiz bulur kendini..
Âh şu yaşanası günler ve âh şu mutluluk..
Çocukken kapı ziline basıp kaçtığımızda ki o saf kahkahalar neşemiz nerede şimdi?
Demek ki, dört mevsim baharı yaşayan, solmaz dediğimiz selvi ağaçları da solmuş şimdi...
Biz hep böyleydik, uzaktan izledik hayatı, içindekileri, gelişmeleri, getirdiklerini, insanları ve sonuçlarını.. Bâzense tam karşısında idik bu kahpe düzenin ve sistemin ergleriyle canhıraş bir şekilde ölümle restleşircesine.. Olmadı işte be yabancı dost, ne ettiysek sevemedik, barışamadık, her şeyin sahteliğini gerçekçilik nidâsında buyur eden iblisin itleriyle. İşte bu yüzdendir sessizliğimiz, işte bu yüzdendir yalnızlığımız ve yine işte bu yüzdendir hiç anlayanımızın olmayışı...
Bazen bir farenin bir eşyayı kemirmesi gibi düşünceler, sorgular, başlangıçlar, sonlar, fikirler, umutlar, tükenmişlikler, çâresizlikler, çâreler beynimi kemirir... Bâzen yazlnızken bile yalnız değilsindir aslında kendinle, koca bir dünya ve hayatlar barındırırsın içinde ki dehlizlerde... Bâzen deli , bâzen veli, bâzense dâhi olursun bu serüvende..✍️
Hem çağın, hemde günün sözü olsun!
"Sahteliğin tüm zamanların rekorunu kırdığı bir devirdeyiz!"
Bazı ahvâller vardır ki, uyursanız ölürsünüz.
Yabancı medeniyetlerde böyledir, uyarsak ölürüz.