Devir, soysuzlar devri. Her gece bir başkasını alıyorsun yatağına, hiç mi hiç dokunmadan, oysa koynundayken sevgili... Gözler her şeyi görür olduğundan beri, kalplerde densizleşti. Sakin bir yolda bile binlerce düşünce, kötü, pis, tiskinç cinayetler. İmrenir oldum taşlara, yapraklara... Onların sessizliğine imrenir oldum. Yine gel, çeşmeye gidelim, o gittiğim yol, yol olmaz sensiz, Meleğim gel geri... Gel.