Bana yaptığını bildiğim onca kötülüğe rağmen... Neden ben senin canını yakmışım gibi hissediyorum?
Aklıma bazı gereksiz şahısların bu konuyu üstüne alınması geldi. Sen kimsin ki amına koyayım? JAWQŞÖHGJHE
Benim gökyüzüm maviydi. Hemde verdiğim kocaman bir kayba rağmen.
Her giden dönmüyormuş. İnsan sevdiği biriyle bazen son kez konuşuyor, onu son kez görüyor ama bunu bilemiyormuş.
Yani her şey böyle mi sona erecekti? Yanlış zamanda, yanlış yerde!
Neleri unuttum, bilmiyorum ama neleri unutmadığımın farkındayım.
Ne olacak bu senin durmadan titreyen ellerin, dizlerin ve sesin? Ne olacak bu benim, senin karşında defalarca aklımı kaybedişim?
Yine ölecektim, biliyordum çünkü artık kaldıramazdım, ben kaldırsam çocukluğum kaldıramazdı.
Onun kalbindeki yeri, ruhundaki yeri, çektiği acı yüzünden daha fazla acı çekmeme neden oldu.
Göğsüme bir tohum ekildi, bu tohumu eken kendimdim fakat o tohumun filizlendiğinde neye dönüşeceğini bilmiyordum.
Her yalan zamanla gerçeğe dönüşürdü ve her gerçek zamanla bir yalan uğruna hiç olurdu.
Geçmişe daldım ve insanların ihanetlerini hatırladım.
Korkularım bana bir canı kaybettirdi, bir daha korkmamayı ben o kaybettiğim candan öğrendim.