Ağlamıyorum. Çünkü durduğum yerde ağlayan bir çocuk hâlâ var.
Ben onunla yer değiştirdim.
O hâlâ ağlıyor. Ben yürümeye devam ediyorum.”
Tatsız adlı hikâyemin 4. Bölüm II-Boşluk’tan alıntıdır.
#içses #edebiyat #psikolojikroman #karanlıkyazı #tatsız #yazarlık #bağımsızyazar #hikayeparçası
Ne yaptığını sanıyorsun ?
Neden hâla kendini tutuyorsun?
Bize neler söylediklerini unuttun mu?
Neler yaptıklarını?
Senin canavar olduğunu düşünüyorlar
Onları haklı çıkar ...
Doğuştan getirdiğimiz ve içimizdeki çocukla özdeşleşebilen, sağlıklı iç ses bize asla kızmaz, bağırmaz, parmak sallamaz. Doğal iç ses yargılayıcı, tehdit edici, korkutucu değil, sevgi dolu ve şefkatlidir.
Kendi ile konuşmak faydalıdır denir. İç ses de iyidir ancak bu sesin kimin sesi olduğuna bağlı değil mi ? Egonun bas bariton sesi mi, vicdanın cılız sesi mi, derinlerdeki özünün sesi mi yoksa ailenin ya da bir başkasının sesi mi ? Hangisi ?