“Dünyanın bütün güzel şeyleri, rüzgâr, canlı sarmaşıklar, havayı delen serviler, bir bahçenin bir yandan öbür yana giden yaprakları benim için yaratılmamışlardı.”
“Çocuklarımın iyi bakılmayan çiçekler gibi olduklarını söyleyemezdim ona, ve bir zamanlar cennet gibi olan evimin çöplüğe döndüğünü ve çocukları geceleri yataklarına götürürken göbeklerini gıdıklayıp güldürmek için gömleklerini yukarı çektiğimde güvercinlerin kuğurmalarından başka bir şey işitmediğimi..”
“Bir kedinin yaşadığı gibi yaşıyordum: bir aşağı bir yukarı, kâh kuyruk aşağıda kâh kuyruk dimdik, şimdi yemek vakti, şimdi uyku vakti; tek farkla, kedinin yaşamak için çalışması gerekmez.”