Patlıyor evrende güneş
İçim içerken ateş
Günlerim olsada leş
Leşim bile ruhuna eş...
//PİSKOPAT\\
Karantina.2-Beyza Alkoç
"Buradaydım, yanında... Ve dünyada bundan daha güzel bir yer olamazdı."
Sayfa 235 - İndigo YayıneviKitabı okudu
3 lemeye doymaz hayat neşteri
3 er kez vuruyor bize tekmeyi
9 ayda doğar dediler serseri
1 iktir bedende gülmüş iğnesi...
//PİSKOPAT\\
Sessizliği bozmak için muaazzam
bir cümleydi bu . Kimseden ses çıkmazken cevap Burak'tan geldi.
"Valla ben biraz daha alırım ya."
Koluna bir kez daha vurduğum sırada tabağını anneme uzatırken bana baktı .
"Kızım şimdi ben ne dedim ya!"
"Taze fasulye yiyecek zaman mı şimdi!"
"Canım çekti, Allah Allah!"
"Sen burada kal!" dedi bana sertçe.
"Hayır!"
Peşinden gittiğim sırada Onur çaresizce durup bana baktı. "Burada, annenle kal Zeynep. Kimin geldiğine bakıp döneceğim."
"Asla."
"Zeynep lütfen beni çaresiz bırakma...Lütfen burada kal."
"Seni asla bırakmayacağımı biliyorsun. boşuna vakit kaybediyorsun."
"O zaman şimdi yapacağım şey için özür dilerim." Beni hızla odaya itip üzerime kapıyı kapattığı ve hatta kapıyı arkamdan kilitlediği an şok içinde odanın içinde korkuyla kalakaldım.
"Ne olur beni almaya gelin! Ne olur beni bulun, çok korkuyorum!"
"Zeynep seni almaya gelmeyeceğiz!"
"Ne?"
"Seni almaya gelmeyeceğiz çünkü sen delirmedin! Sen halüsinasyon görmüyorsun! Arkandan gelen şey bir halüsinasyon değil. Arkandan Onur geliyor. Zeynep ... Onur geri döndü."
" Ne? Hayır, hayır! Neden bana yalan söylüyorsun, beni delirtmeye mi çalışıyorsun! Mert lütfen yapmayın rüya mı görüyorum şu an ne olursunuz çok korkuyorum!"