"Ancak yola çıkmakla ne kadar yürüyebileceğimizi, ancak kanat açmakla ne kadar yüksekleri zorlayabileceğimizi fark ederiz."
Kemal Sayar
Cool'uz artık, seriniz. Soğukkanlıyız. Sorumlu değiliz. Bir şeyi bilmek için onu yaşamamıza gerek yok. Her şeyi doğuştan hak ediyoruz. Ekranlarda yaşıyor, daima kaçmak istiyoruz. Bizden bene kaçmak, gerçekten düşe kaçmak, benden başkasına kaçmak. Ama bu bizim hakkımız.
"Kederin duraklarından aksayarak geçmiş biri bir gün durduk yerde bana şöyle dedi: 'İnsanın bir yarası varsa rüzgâr esse incinir.' Aman Allah'ım ne güzel söz. Bazen şiir yüklü bulutlar halinde gelirler 'buluşma anları'na. Ona Çehov'un bir sözüyle mukabele etmek istedim: 'Fevkalade zaferlerim olmayabilir; fakat içinden sağ çıkmayı başardığım yenilgilerimle sizi şaşırtabilirim.' Cesaret yaşamaya cüret etmektir. Özgürlük, yaşamayı seçebilmektir, nice rüzgarlar seni incitse bile. Varlığın yarası sızlamaya devam ederken yaşamak sorumluluğunu üzerine almaktır. Eğer bize seçme gücü verildiyse, bu gücü kullanmak da bizim görevimiz değil mi?"
Elemde bir lezzet varsa eğer, bu en çok ayrılık eleminden yorgun düşmüşlere yakışır. Vuslatta değil aramaktadır o lezzet, bulmakta değil kaybolmaktadır. Aramayan kaybolmaz, kaybolmayan bulunmaz.
Dünya birbirini arayan ruhlarla dolu. İki satır konuşabileceğimiz, gülüşün ve hüznün kıvrımlarında birlikte kaybolacağımız sahici insana susamış durumdayız. Göğe aynı aşkla bakabileceğimiz, etten ve kemikten olduğu kadar acıdan ve gerçekten yapılma soylu ruh arkadaşları. Onunla yürürken ve ona yürürken kaybolmaktan korkmadığımız, kalplerini kendimize pusula bellediğimiz, maceramızı yüzlerinde seyrettiğimiz, hayatlarını birbirimize tanık kıldığımız dostlar. Şu kalabalık dünyada ancak birbirimize iltica etmekle serinlediğimiz yol ehli.
Kalbini dosta açan, mucizelere de açar.
Sen bir insan arıyorsun. Yüreğin sızısını ve varoluşun ürpertisini yüklenecek bir arkadaş. Ruhun uçurumundan aşağı birlikte kendini boşluğa bırakacak bir yaren. Istırap meyhanesinde kalp tokuşturacak bir sarhoş. Aynı hamurdan ve aynı çamurdan yoğrulduğun parçanı arıyorsun.
Hayır, bir öteki aramıyorsun. Öteki biziz. Her birimiz maceramızı anlatacağımız ve macerasını dinleyeceğimiz, gönlünü gönlümüze, kulağını kalbimize, yarasını yaramıza bitiştireceğimiz halden bilir bir kimse arıyoruz. O kutlu mağara arkadaşını arıyoruz. Sen gönlü kırıkların türküsünü çığırmakla onları çağırıyor, yağmur almış ağaçlara tüneyen kuşların şarkısını şakımakla onlara varlığını duyuruyorsun. Dünya bir ezgiyle dönüyor ve vardığın her yerde soruyorsun : ‘Buraya kanatlarıyla gelmiş birisi var mı?’
Yavaşla
" Soyluluk ötekini işitebilmekten yapılma bir mücevherdir. Soylular, kalplerini bir mücevher gibi taşıyan ve kalpleriyle düşünen insanlardır.
bu ülkenin en soylu insanları, diğerlerinin acısını içinde en çok hissedenlerdir."
Sayfa 244Kitabı okudu
Yavaşla
"Ancak layığınca sevilmiş çocuklar bıçağın kanatabileceğini ,kötü bir sözün can yakabileceğini bilebilir. Kainatı, yurdunu, insanlarını sevebilen anne babalar; çocuklarına hayatın seslerini açabilen anne babalar, başkasını incitmenin bir insan için ne büyük bir zillet olduğunu anlatabilir"
Sayfa 73Kitabı okudu
Yavaşla
"Sevmek için zaman ayırmak gerekir. Bilmek için zamana ihtiyaç duyarız. Güzelliği ancak zaman ayırarak fark edebiliriz. Zamanla olgunlaşırız. Lütfen yavaş gidiniz."
Sayfa 38Kitabı okudu
Yavaşla
"Kusurlu insanlarız hepimiz. Bu yüzden her birimiz biriciğiz. Her şey olmamıza, her şeyi yapmamıza ve her şeyi bilmemize imkan yok. Yetenek ve hünerlerimiz kadar kusur ve incinebilirliğimizde bizi tanımlıyor. Kusurlarımızla daha güzeliz ,velev ki çatlakları altınla/ güzel eylemlerimizle onarmayı bilelim."
Sayfa 53Kitabı okudu
Hayatın her alanında gittikçe daha çok seçim fırsatına sahip olmak, aslında fark ettiğimizden daha çok kaygı yaratıyor. Böylece özgürlüğün köleliğine yakalanmış oluyoruz. Aralarında seçim yapabileceğimiz o kadar çok şey var ki, insan olmaya ayırdığımız zaman azalıyor.Seçme şansı çok, ama mutluluk az./KEMAL SAYAR