Aslında gerçekten rahatlamaz,avunur ademoğlu...Belki de avunmamız bile kendi sanımızdır.En iyi avuntu da, dünyadan vazgectiğimize, hırsları zincirlediğimize kendimizi inandırmak...Yalan da olsa inandırmak...
... aslında kendimizi acılara yine kendimiz sürüyoruz. Akıl her zaman doğru çalışmıyor, çeşitli hırslar,isteklerde yanılmaları kolaylaştırıyor. En kötüsü kendi kendimizle çoğu zaman çelismeli yaşadığımız hâlde başka bir insanla birlik kurmaya, duygularımızı birbiriyle eşleştirmeye çabalıyoruz.
Oysa İstanbul da bütün öteki şehirler gibi, üzerinde yaşayan insanlar iyi, haklı, güzel işler yaptıkları zaman, böyle kasvetli günlerde bile temizlenip gençleşir...Her yerinde korkaklık,adilik,yeniklik varsa suç onun mu?