Şu liderlerin yerinde olması gerekenler; Ebu Ubeyde, Molla Ömer, Abdullah Azzam, Eymen Ezzevahiri, Usame bin Ladin, Şamil Baseyev, Cevher Dudayev, Hattab..
Axaftina wî dûr û dirêj, rengîn û mîsaltijî ye. Tê de her celeb tişt, her celeb meriv hene; sixurên Sultan Ebdulhemid, şerwanên Seleheddiné Eyyubi, qahpikên Marki de Sade, îxaneta Brutus û gladyatorên Roma kevnar, pezkoviyên çiyayê Sipanê û Xecê û Siyabend, hostetî û zêrîngeriya Ehmedê Xanî, mîrasên Mîr Bedir- xanê Cizira Botan, Ubeydullahé Nehri, kurê Ubeydullahé Nehri Seyid Evdulqadir Beg û Şêx Seîdê rihspî û di dawiya axaftinê de jî çend rêzên Zerdeşt: Berî her tiştî di fikirînê de du cewher afirîne ku cêwik in
Yek rindî ye, ya din jî xirabî, hem di fikirîn, hem
di axaftinê de Kesê zane rindiyê heldibijêre di kar, fikirîn û gotinê de
Di vegera Wiyenayê de Herzl li rojnivîska xwe ev nivîsand: "Ger min Kongreya Baselê bi yek gotinê xulase bikira, min ê bi- gota: Li Baselê min Dewleta Cihûyan ava kir. Min ev bi deng bigota, dinya alem ê bi min bikeniya. Lê ji niha şûn de pênc sal, nebû, pêncî sal şûn de teqez herkes wê vê fam bike. Dewlet, wek gewher di arezûya gel a bo dewletê de heye, erê, ew arezû tenê di dilê kesekî xurt de jî be... Ax tenê hîmekî şênber e, û dewlet bi xwe, bi axa di bin wê de, hê jî di halê tiştekî razber de ye... Li Baselê min ev razberkirin ava kir ku, bi vî halî, ji piraniyeke mezin ve nexuya ye.
helbestvan Richard Beer Hoffman ji Herzl re wiha nivîsand, "Axir dîsa zilamek hat, ku cihûtiya xwe bi his- tuxwarî bi xwe re nagerîne mîna ku barek be an bêşansiyek be, lê serbilind e bi mîratgiriya rewa ya çandeke pir pir kevn."
"Karşılaştırma burada sona erer. İskender dünyayı fethetmişti; ben böyle birşey yapmadım! O dünyayı istilâ edeyim derken kendi vatanını unutmuştu; ben vatanımı hiçbir zaman unutmayacağım!"