Her şeyden biraz kalır: Kavanozda biraz kahve,kutuda biraz ekmek, insanda biraz acı...
"Bu aralar hira'ya gidesim var. Bu sahte dünya' dan kaçıp Nur dağına sığınasım var. Ashab-ı kehf gibi bilmem kaç yıl uyuyasım var. Kabe'nin duvarına başımı yaslayıp gözyaşım kuruyana kadar ağlayasım var..."
+ Yaşayamıyorum artık...
Nefes almaya mecalim kalmadı artık, gözyaşlarımdan....
o & ben
Bir ben bir o... iki karakter tek vücut tek beden. Hangisi bendim ki? Peki ya o, kimdi o? Tanıyor musunuz onu? Peki ya beni? Belki de o bendim. Bilemiyorum acaba gerçek ben o muydu? O zaman ben kimdim? Tanıyamıyorum artık kendimi, unuttum benliğimi.
Asla kendimizden inemeyiz. Hayal gücümüzü kendimize hassas bir şekilde uygulayarak kendimizi başka kılmadıkça, asla başka biri olamayız.
...
✍️
Fernando Pessoa
📘
Huzursuzluğun Kitabı
Yamyamlar
Beni anlama bile çalışmadan yargılamaya kalkan mahluk, yamyam yaratıklar: “Cehennemin dibine kadar yolunuz açık!”
dyr
Sizin ölmeniz acı verici, sevdiğiniz birinin ölmesi daha da acı verici ama en acı verici olan ise yaşamaktı
olmak olmamak acısı
Hıııh kalp acısı mı?
Sizin hiç ruhunuz acıdı mı? ruhunuz.
Ben her nefes alışımda Allah’ım bu son nefes alışım olsun diyorum.
Şimdi karşıma geçmiş mal mal kalp acısından bahsediyorsun.