Finch, 15. gün (Hala uyanığım)
...üzülmek zaman kaybından başka bir şey değil. Hayatı, sonradan pişman olmayacağın, özür dilemek zorunda kalmayacağın şekilde yaşamalısın. İşini sağlama alıp baştan doğru olanı yaparsan sonrasında özür dilemeye gerek kalmaz.
Sayfa 135 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 15. gün (Hala uyanığım)
İnsanlar beni isterlerse görür, isterlerse görmezler.
Sayfa 138 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 15. gün (Hala uyanığım)
...sanki uçacaktık. Bu da benim sırrımdır, her an uçup gidecekmişim gibi hissederim.
Sayfa 139 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 15. gün (hala)
Böyle zamanlarda beynim hızını alamamacasuna bir ivmeyle çalışıyordu sanki. Sözcükler. Renkler. Sesler. Bazen hepsi arka planda kalıyor ve yalnızca sesleri duyuyordum. İşte o aşamada her şeyi duyabiliyordum; ama sadece duymak değil... hissedebiliyordum da. Bazen de hepsi birbirine girebiliyordu; sesler ışığa, ışık göz alıcı bir parlaklığa dönüşüyor ve beni adeta ortadan ikiye bölüyordu. Sonrasında da baş ağrısı peyda oluyordu. Bu sadece hissettiğim değil, hepsi kör edici tonlarda milyonlarca renkten meydana gelmişçesine görebildiğim de bir baş ağrısıydı.
Sayfa 145 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 15. gün (hala)
Bu hayatı, ne kadar istesek de hiçbir şeyin kalıcı olmadığını, sabit durmadığını bilecek kadar iyi tanıyordum. İnsanların ölmesine, gitmesine engel olamazdın. Aynı şekilde, kendinin de...
Sayfa 145 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 15. gün (hala)
İşte bu yüzden her ne kadar diğerlerinden farklı olduğumu hep bilsem de, başkaları gibi davranmanın faydalı olduğunu düşünüyorum. Bu senin suçun, demiştim o günlerde kendime; normal olamamak benim suçumdu.
Sayfa 147 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 16. ve 17. günler
Bir şey söylemezseniz, karşınızdaki insan da ona göstermek istediğiniz kadarını görebiliyor ve onun dışında bir şey düşünmediğinizi zannediyor.
Sayfa 150 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Violet, 142 Gün Kala
İnsanların sorunu, çoğu zaman küçük şeylerden mutlu olmayı unutmaları.
Sayfa 160 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Violet, 142 Gün Kala
Dünyada her şeyin önceden belirlenmiş bir sonu var, değil mi? Mesela yüz vatlık bir ampul yedi yüz elli saat dayanacak şekilde tasarlanmış. Güneş yaklaşık beş milyar yıl içinde sönecek. Hepimizin belli bir raf ömrü var. Kediler on beş yaşına kadar yaşayabiliyorlar, bazen daha uzun yaşadıkları da oluyor. Çoğu köpek için bu sınır on iki yaş. Ortalama bir Amerikalı, doğumdan ölüme kadar yirmi sekiz bin gün geçiriyor. Demek istediğim; hepimizin ömrüne, yılına, gününe, saatine, dakikasına kadar belirli bir süre biçilmiş.
Sayfa 161 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 22. gün ve hala buradayım
Çünkü iyiler ve kötüler birbirine karışmamalı. İnsanı kandırıyorlar.
Sayfa 170 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 22. gün ve hala buradayım
Üzücü, öfke dolu, kötü, sevimsiz kelimeleri gözünün önünden ayırmayacağın bir yerde ayrı tutmak iyi fikirdi. Böylece insanı gafil avlayamazlardı.
Sayfa 171 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Finch, 22. gün ve hala buradayım
Ya hayat da böyle olsaydı? Ucundan bile olsa kötü, can sıkıcı kısımları ayıklanmış; sadece mutlu ve güzelliklerle dolu bir hayat... Kötülükleri kesip atabilsek ve iyileri kendimize saklayabilsek nasıl olurdu?
Sayfa 172 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Rengarenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığınla.
Sayfa 176 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Gözün Güneş'e varsın, ruhun rüzgara..
Sayfa 198 - Pegasus Yayınevi 1. BaskıKitabı okudu
Şu evrensel sözü söylemek isterim: Ölüler huzur içinde yatsın.
Sayfa 15Kitabı okudu
