Neler olduğunu öğrenmek isteyecek, o da gerçekleri anlatacak...
Şekerle kaplanmış gerçekleri değil.
Onu kandıramayacağı kadar zeki.
Üstelik oğluna saygısı, ona yalan söylemeyecek kadar büyük...
Anneler öyküleri yazarken kendilerine ve çocuklarına acımamızı istemediler. Çevrelerinden beklentileri sevgi, değer ve kabul görmek. Çabamız, farkındaliğımızın artması ve annelerin sorunlarına bir nebze de olsa ilaç olmak içindir.
Hayatımda kendime sorduğum en zor soru; bana bir şey olursa çocuğuma ne olacak, sorusudur. Bence bir insan için en zor şeyi çocuğunun ölümünü görmektir. Bunları su an yazarken dahi ağlıyorum. Ama Allah onları kimsenin eline bırakmasın. Dileğim, benden sonraya kalmasınlar.
Ama ben bu durumu kabullenemiyordum. Kendimi enkazın altında kalmış hissediyordum. Psikiyatristin verdiği ilaçlara başladım. Artık her şey anlamsız geliyordu. Herkesten kaçıyordum. Uyumak ve hiç uyanmamak istiyordum.