Asalet güçle, makam ve mevkiyle olmaz, görgü seviyesiyle, göz ve gönül tokluğuyla olur, insanın yüzüne ve tavırlarına sonradan kazandıklarıyla değil, içinde taşıdığı cevherle akseder.
İnsan artık görüşmek istemeyeceği kimseden de güzel ayrılmalı. Vedalar da vefâya dahildir. Akıllanmak, idrak etmek, anlamak için niye son kerteyi bekler insan, ölümün saati olmadığını bile bile.