İnsan kalbinin gözü miyoptur, uzağı görmez.
Sayfa 122 - Alkım Yayınevi/2. Basım: 2006, İstanbul
Ben ölümü göze alan insan istemiyorum. Ben kahraman istiyorum.
Sayfa 92 - Alkım Yayınevi/2. Basım: 2006, İstanbul
Şiirsiz hayattan nefret ediyorum.
Sayfa 80 - Alkım Yayınevi/2. Basım: 2006, İstanbul
Anlaşılmayan ruhlara deli demek âdettir, malûm ya...
Sayfa 22 - Alkım Yayınevi/2. Basım: 2006, İstanbul
Bazen ne fena bakıyor ve bazen ne güzel gülüyor!
Sayfa 13 - Alkım Yayınevi/2. Basım: 2006, İstanbul
"Yok öyle karambole getirip adam kapmak. Ben sendika isterim, sigorta isterim. Daha önemlisi dolgun bir maaş isterim. Devletin verdiğinden daha yüksek bir maaş..." "Hepsi kabul," dedi
"Onu ikna etmeyi başarmıştım ama kendimi ikna ettiğimden kuşkuluydum;
"Her an fikrimi değiştireceğimden ya da onu kıracak bir davranışta bulunacağımdan korkuyordu."
"Normal insan diye bir şey varsa, işte o insanlardan biri olmaya çalıştım."
Kader mi, lanet mi, kötü şans mı, adına ne dersek diyelim, o korkunç patlama karımla kızımı çekip almıştı benden. Ama hayat devam ediyordu.
hâlâ onların anılarıyla yaşıyordum,Evgenia, benim en yakın arkadaşımdı, yaşamda en güvendiğim insandı, hepsinden önemlisi, sevdiğim kadındı...
Samatya denince aklıma, çatıları güneş, pencereleri deniz kokan kagir evler gelir; eski kiliseler, camiler, dar sokaklar gelir, dar sokaklardaki küçük meyhaneler gelir; binlerce yıllık surların arasından her gün binlerce istanbullu yu taşıyan, bıkkınlık nedir bilmeyen banliyö trenleri gelir. Ama Samatya da Balat kadar yorgundur, yaşlıdır, yıpranmıştır..
"İnsan pek de vefalı bir varlık değil."
Kendine açıklar gibi sessizce mırıldandı..
Binlerce yıl önce basılmış bir paranın üzerindeki ay yıldız ve Mustafa Kemal...
Sayfa 12Kitabı okuyacak