Boyunbağılar, qızıllar, bilərziklər bunları içi boş qadınlar taxıb özlərini qiymətli göstərmək isəyirdilər. Amma kasıblar acından ölürdü. Boyundan sallanan o qır-qızıl başqa bir ailənin 3 ay dolanmasına kömək ola bilərdi. O bilərziklə balaca oğlan məktəb kitablarını alıb dərslərini öyrənə
bilərdi. Soyuq gündə ata daxmalarının damındakı qırıq şiferi dəyişə bilərdi. Day yuxarıdan yağış yağanda otağa
su tökülməzdi. Ana həmin bilərziyin puluna uşaqlarına meyvə ala bilərdi. Balaca oğul dərsdən gəlib dadlı şirin portağalı soyub ləzzətlə marçıltı ilə dilim-dilim ötürərdi. Balaca bacısı ilk dəfə portağalla tanış olardı. Amma indi o qızıllar kiminsə yarıçılpaq döşlərini daha da qabardır. Ona görə biz oğurlayırdıq. Oğurlayırdıq ki,
kasıblara paylayaq. Bizə deyirdilər ki, bu ədalətli deyil. Biz də deyirdik ki, hə, bu ədalətli deyil. Amma ədalətin özü də ədalətli deyil.
İnsan insanı öldürür.
Sayfa 232Kitabı okudu
Baxın,bütün insanlar da belədir. Bir şeyi uzun müddət eşidirlərsə ona öyrəşirlər və birdən kimsə gəlib onlara yeni bir fikir deyəndə ona inanmırlar.
İçimdən bir səs deyirdi ki, o da ilk baxışdan mənə vurulub. Ola bilməz? Ola bilərdi. Sadəcə çirkin dünyada bəzən saf məhəbbətə də nağıl kimi baxırıq...
Biz nə qədər fərqli olsaq da əslində
hamımız eyniyik. Həyat bizi istədiyi kimi dəyişir...
Heç nə gözləməyən və
heç kəsin gözləmədiyi bir adama çevrilmişdim.
"Çünki gözəl pəncərə təkcə şüşənin
təmizliyindən yox, həm də mənzərədən asılıdı."