"En eski kilisenin yakınındaki mezarlıktaki mezar taşlarının birinde şu sözcükler var: Umut içinde.
'Umut içinde'. Bunu neden bir ölü insanın mezar taşına yazmışlar ki? Uman ölü müydü, yoksa hala yaşayanlar mı?"
Akıl sahip olunacak değerli bir şey; bir zamanlar insanların para biriktirdiği gibi biriktiriyorum onu. Saklıyorum, zamanı geldiğinde, elimde yeteri kadar olacak.
Pamuk helva gibi hissediyorum kendimi: şeker ve hava. Sıkmaya görün beni, küçük, hastalıklı ve ağlamaklı pembemsi kırmızı, nemli bir topağa dönüşüveririm...
Odamda oturuyordum, pencerede, bekleyerek. Kucağımda örselenmiş bir avuç yıldız. Beklemek zorunda kaldığım zamanların sonuncusu olabilirdi bu. Ama ne için beklediğimi bilmiyorum...