Aşkıyla boğabilir insan, doğrudur
Kendi yakar kendi söndürür
Ne zaman ki kesersin bütün irtibatı
Zulüm de sırayla kolay intibakı
Zoruma gidiyor ne yalan söyleyeyim, çok acı
Fena hâlde koyuyor istenmemek insana
Açtım kapılarımı sonuna kadar isteyerek
Üstelik itirafım gurur veriyor bana
Sevindirir mi seni perişanlığım?
Kendini iyi hisseder misin?
Artık cezasını da verirsin muhakkak
Kar küresi gibi saydamlığımın
Zoruma gidiyor ne yalan söyleyeyim, çok acı..